Reacties cursisten 2014
Reactie vervolg cursus september 2014
Na een jaar wachten was het dan eindelijk weer zo ver: de vervolgcursus bij de Maestro van Pebru stond weer op ons te wachten. En ook nu weer onder toezicht van een zeer gastvrije Babs. Het afgelopen jaar veel geoefend met fotograferen, maar er waren nog genoeg vragen.
De start was het slot van de vorige cursus. Nauwkeurig belichten, histogram, contrast etc. Maar al snel gingen we halverwege het "trapjes lopen" de resultaten evalueren op basis van contrast, verzadiging, verscherping. Dus weer de tuin in om de perfecte foto te maken. Zoals Patrick placht te zeggen: tot nu toe hebben jullie een foto genomen, nu ga je hem letterlijk maken. Knutselen met allerlei menu's met zichtbaar betere resultaten. Tja en als je dan met twee cursisten bent, ben je dus altijd Kwatta. Ron en ik kenden elkaar van de vorige cursus en de gezelligheid van vorig jaar werd probleemloos voortgezet. Ook zijn vrouw Yvonne verhoogde de sfeer. Pracht stel.
Vorig jaar gewerkt met optimaal licht, nu ging het juist om te kunnen werken met slecht licht. Dus veel strobisten werk gedaan. Daarmee is "de angst" voor flitsen ook verdwenen. Zeker na het maken van de opdracht. Maar het blijft een kwestie van veel oefenen. Samengevat: het was weer een topweek met een topdocent en een topvrouw. En die laatste heeft een geweldige les "hoe om te gaan met een model" gegeven. Wat een leerzame les was dat Babs, super. En dat je Ron en mij zover hebt kunnen krijgen dat wij als man en vrouw hebben geposeerd voor jou. Mijn enige vrees is dat ze op Facebook belanden want ze zijn gemaakt met de camera van Ron.
Mollemaatjes, Ron en Yvonne, het was mij weer een waar genoegen om in deze sfeer weer zoveel over fotografie te hebben geleerd. En het was vast niet de laatste keer dat ik in Pébru was.
Mercie bien et A plus
Johan
Na een jaar wachten was het dan eindelijk weer zo ver: de vervolgcursus bij de Maestro van Pebru stond weer op ons te wachten. En ook nu weer onder toezicht van een zeer gastvrije Babs. Het afgelopen jaar veel geoefend met fotograferen, maar er waren nog genoeg vragen.
De start was het slot van de vorige cursus. Nauwkeurig belichten, histogram, contrast etc. Maar al snel gingen we halverwege het "trapjes lopen" de resultaten evalueren op basis van contrast, verzadiging, verscherping. Dus weer de tuin in om de perfecte foto te maken. Zoals Patrick placht te zeggen: tot nu toe hebben jullie een foto genomen, nu ga je hem letterlijk maken. Knutselen met allerlei menu's met zichtbaar betere resultaten. Tja en als je dan met twee cursisten bent, ben je dus altijd Kwatta. Ron en ik kenden elkaar van de vorige cursus en de gezelligheid van vorig jaar werd probleemloos voortgezet. Ook zijn vrouw Yvonne verhoogde de sfeer. Pracht stel.
Vorig jaar gewerkt met optimaal licht, nu ging het juist om te kunnen werken met slecht licht. Dus veel strobisten werk gedaan. Daarmee is "de angst" voor flitsen ook verdwenen. Zeker na het maken van de opdracht. Maar het blijft een kwestie van veel oefenen. Samengevat: het was weer een topweek met een topdocent en een topvrouw. En die laatste heeft een geweldige les "hoe om te gaan met een model" gegeven. Wat een leerzame les was dat Babs, super. En dat je Ron en mij zover hebt kunnen krijgen dat wij als man en vrouw hebben geposeerd voor jou. Mijn enige vrees is dat ze op Facebook belanden want ze zijn gemaakt met de camera van Ron.
Mollemaatjes, Ron en Yvonne, het was mij weer een waar genoegen om in deze sfeer weer zoveel over fotografie te hebben geleerd. En het was vast niet de laatste keer dat ik in Pébru was.
Mercie bien et A plus
Johan
Reactie vervolg cursus oktober 2014
Mieke:
Wat hebben een Lego-powerman, een verlegen specht, een oral knitter en een ontluikende liefde met elkaar gemeen? Zo op het oog niets, maar bij nader inzien is het juist dat oog dat het 'm doet: het Oog van de Meester.
En die Meester, die heet Patrick.
Humor, geduld, overtuigingskracht, verbeelding, eigenzinnigheid, betrokkenheid: eigenschappen die van een meester een Meester maken. Patrick heeft ze, allemaal. En Bas, Kristel, Rens en ik lieten ons weer meer dan gewillig meeslepen in die gulle stroom vol inspiratie, die ons voor onze tweede keer in Pébru uitdaagde om nog beter te gaan kijken, nog meer uit onze camera's te halen, en nog eigenwijzer te gaan nadenken over wat we nu eigenlijk zelf willen laten zien.
We leerden van Patrick, en we leerden van elkaar.
We genoten van de gastvrijheid van Babs, van het godinfrankrijkgevoel op Domaine Mollema, samen met de andere gasten, en van de relaxte verbondenheid die ontstaat als je met een stel fijne mensen in een open sfeer een gemeenschappelijke passie deelt.
Alles wordt dan mogelijk! Sterker nog: als je na de basiscursus al enthousiast was, ben je na de vervolgcursus echt niet meer te stuiten. Hoe beter je je camera leert te beheersen, hoe meer je de grenzen van je eigen verbeelding leert op te rekken. Geloof me, je leert heel andere kanten van jezelf en van je medecursisten kennen!
Patrick en Babs, het was weer onweerstaanbaar magnifique! Tot volgend jaar!
Rens:
Nadat ik vorig jaar (2013) de basiscursus had gedaan, was het mij al heel snel duidelijk dat ik ook de vervolgcursus zou gaan doen. En eindelijk, na ruim een jaar wachten kon ik eindelijk weer bij Patrick aan de slag om nieuwe vaardigheden op te gaan doen. Dit alles om zodoende nog mooiere foto's te gaan maken.
Kleurverzadiging, contrast beheersing, dat waren de grootste leerpunten aan het begin van de week, om aan het eind nog lekker draadloos te gaan flitsen. Vooral die laatste heeft mijn grote interesse. Spelen met je licht, waar zet je het neer. Wat is de achterliggende gedachte.
Heel gaaf om zien wat je allemaal wel niet bereiken kan, met gewoon TTL! Geweldig.
Ik wist al van het bestaan van de Phottix, en tijdens de cursus bij Bas in actie gezien, dus bij thuiskomst gelijk een duo-setje besteld. Nu kunnen we ook TTL-flitsen op afstand.
Met nog meer vaardigheden achter de hand, wordt fotograferen nog net een stukje leuker.
Patrick, bedankt voor de goeie lessen, de kart-middag, en alles wat ik nog vergeten ben!
Babs, bedankt voor de gezellige shop middag en de overheerlijke lunch elke dag weer!
Liefs /Rens
Bas:
Vorig jaar was ik erg enthousiast over de basiscursus, ik kon niet wachten om hier vervolg aan te geven. Eindelijk was het 1 september, de eerste dag van de vervolgcursus.
Gestart en ontzettend veel geleerd met de instelling ""Picture Control", met name contrasten en verzadigingen. Verder werd de nadruk ook gelegd op het uitlezen van je histogram. Met deze onderdelen had ik nog te weinig gewerkt. Ik ontdek steeds meer functionele aspecten van de camera, en hoe ik deze kan gebruiken om wederom fantastische mooie foto's te maken.
In het midden van de week zijn we overgegaan op het draadloos flitsen. Dit was geheel nieuw voor mij. Heel erg leuk en leerzaam om te zien hoe je met gebruik van een externe flitser zoveel mooie effecten kunt bereiken.
De eindopdracht was pittig, Patrick liet ons vrij een opdracht te verzinnen, gaf hierbij tips voor de uitvoering, maar triggerde ons zelf tot nadenken, om vervolgens te komen tot het "mooiste" beeld.
Vanaf dag 1 was er een hele leuke klik met mijn medecursisten Mieke, Rens en Kristel. Ook dit maakte deze 2e digitale fotografievakantie weer een geweldig mooie en vooral leerzame ervaring!
Kristel:
Vier jaar na het volgen van de basiscursus besloot ik me op te geven voor de vervolgcursus omdat ik mijn hobby fotografie weer nieuw leven wilde inblazen. Uiteraard had ik twijfel of het nodig was om toch de basis eerst nog een keer op te frissen. Maar terwijl ik die vraag op de mail zette aan Patrick en Babs kwam alweer veel terug over neuzen plakken, een oor is geen gezicht, uitlezen van het histogram, etc. Na vier jaar nog steeds waar voor mijn geld dus.. :-).
Dus de reactie van Babs was: "gewoon vervolgcursus komen doen!". Zo gezegd, zo gedaan. En wat een inspirerende, leerzame en leuke week was het toch weer.
De bezieling en kennis van Patrick is geweldig om mee te maken: hij maakt de techniek eenvoudig en moedigt aan om de eigen creatieve grenzen op te zoeken, en de (verzadigings)grenzen van de camera.
Gaat het in de basiscursus om juist gebruik maken van de techniek, in de vervolgcursus mag je daar weer van afwijken.
Maar dan bewust en weloverwogen om tot het gewenste resultaat te komen. En wat heerlijk dat het nu echt niet meer nodig is om je binnen op te sluiten met een nabewerkingsprogramma. Na deze week weet je gegarandeerd hoe je het beste eindresultaat rechtstreeks uit de camera kan halen! De enige beperking is je fantasie en je lef. Er zijn onwaarschijnlijk veel fotografische en sociale hoogtepunten geweest in deze week die er voor zorgen dat ik nog lang nageniet met een grote glimlach op mijn gezicht. Ik heb genoten van de humor en verwondering van Patrick, de technische hoogstandjes en hartelijkheid van Bas, Mieke's vele talenten en perspectief op het leven, de pretoogjes en vriendelijke plagerijen van Rens, het eten van Babs, alle campinggasten, de omgeving, en tot slot de veelzijdigheid van een wasknijpermandje!
Reken maar dat ik nog eens een cursus kom volgen!
Liefs Mieke, Rens, Bas en Kristel
Mieke:
Wat hebben een Lego-powerman, een verlegen specht, een oral knitter en een ontluikende liefde met elkaar gemeen? Zo op het oog niets, maar bij nader inzien is het juist dat oog dat het 'm doet: het Oog van de Meester.
En die Meester, die heet Patrick.
Humor, geduld, overtuigingskracht, verbeelding, eigenzinnigheid, betrokkenheid: eigenschappen die van een meester een Meester maken. Patrick heeft ze, allemaal. En Bas, Kristel, Rens en ik lieten ons weer meer dan gewillig meeslepen in die gulle stroom vol inspiratie, die ons voor onze tweede keer in Pébru uitdaagde om nog beter te gaan kijken, nog meer uit onze camera's te halen, en nog eigenwijzer te gaan nadenken over wat we nu eigenlijk zelf willen laten zien.
We leerden van Patrick, en we leerden van elkaar.
We genoten van de gastvrijheid van Babs, van het godinfrankrijkgevoel op Domaine Mollema, samen met de andere gasten, en van de relaxte verbondenheid die ontstaat als je met een stel fijne mensen in een open sfeer een gemeenschappelijke passie deelt.
Alles wordt dan mogelijk! Sterker nog: als je na de basiscursus al enthousiast was, ben je na de vervolgcursus echt niet meer te stuiten. Hoe beter je je camera leert te beheersen, hoe meer je de grenzen van je eigen verbeelding leert op te rekken. Geloof me, je leert heel andere kanten van jezelf en van je medecursisten kennen!
Patrick en Babs, het was weer onweerstaanbaar magnifique! Tot volgend jaar!
Rens:
Nadat ik vorig jaar (2013) de basiscursus had gedaan, was het mij al heel snel duidelijk dat ik ook de vervolgcursus zou gaan doen. En eindelijk, na ruim een jaar wachten kon ik eindelijk weer bij Patrick aan de slag om nieuwe vaardigheden op te gaan doen. Dit alles om zodoende nog mooiere foto's te gaan maken.
Kleurverzadiging, contrast beheersing, dat waren de grootste leerpunten aan het begin van de week, om aan het eind nog lekker draadloos te gaan flitsen. Vooral die laatste heeft mijn grote interesse. Spelen met je licht, waar zet je het neer. Wat is de achterliggende gedachte.
Heel gaaf om zien wat je allemaal wel niet bereiken kan, met gewoon TTL! Geweldig.
Ik wist al van het bestaan van de Phottix, en tijdens de cursus bij Bas in actie gezien, dus bij thuiskomst gelijk een duo-setje besteld. Nu kunnen we ook TTL-flitsen op afstand.
Met nog meer vaardigheden achter de hand, wordt fotograferen nog net een stukje leuker.
Patrick, bedankt voor de goeie lessen, de kart-middag, en alles wat ik nog vergeten ben!
Babs, bedankt voor de gezellige shop middag en de overheerlijke lunch elke dag weer!
Liefs /Rens
Bas:
Vorig jaar was ik erg enthousiast over de basiscursus, ik kon niet wachten om hier vervolg aan te geven. Eindelijk was het 1 september, de eerste dag van de vervolgcursus.
Gestart en ontzettend veel geleerd met de instelling ""Picture Control", met name contrasten en verzadigingen. Verder werd de nadruk ook gelegd op het uitlezen van je histogram. Met deze onderdelen had ik nog te weinig gewerkt. Ik ontdek steeds meer functionele aspecten van de camera, en hoe ik deze kan gebruiken om wederom fantastische mooie foto's te maken.
In het midden van de week zijn we overgegaan op het draadloos flitsen. Dit was geheel nieuw voor mij. Heel erg leuk en leerzaam om te zien hoe je met gebruik van een externe flitser zoveel mooie effecten kunt bereiken.
De eindopdracht was pittig, Patrick liet ons vrij een opdracht te verzinnen, gaf hierbij tips voor de uitvoering, maar triggerde ons zelf tot nadenken, om vervolgens te komen tot het "mooiste" beeld.
Vanaf dag 1 was er een hele leuke klik met mijn medecursisten Mieke, Rens en Kristel. Ook dit maakte deze 2e digitale fotografievakantie weer een geweldig mooie en vooral leerzame ervaring!
Kristel:
Vier jaar na het volgen van de basiscursus besloot ik me op te geven voor de vervolgcursus omdat ik mijn hobby fotografie weer nieuw leven wilde inblazen. Uiteraard had ik twijfel of het nodig was om toch de basis eerst nog een keer op te frissen. Maar terwijl ik die vraag op de mail zette aan Patrick en Babs kwam alweer veel terug over neuzen plakken, een oor is geen gezicht, uitlezen van het histogram, etc. Na vier jaar nog steeds waar voor mijn geld dus.. :-).
Dus de reactie van Babs was: "gewoon vervolgcursus komen doen!". Zo gezegd, zo gedaan. En wat een inspirerende, leerzame en leuke week was het toch weer.
De bezieling en kennis van Patrick is geweldig om mee te maken: hij maakt de techniek eenvoudig en moedigt aan om de eigen creatieve grenzen op te zoeken, en de (verzadigings)grenzen van de camera.
Gaat het in de basiscursus om juist gebruik maken van de techniek, in de vervolgcursus mag je daar weer van afwijken.
Maar dan bewust en weloverwogen om tot het gewenste resultaat te komen. En wat heerlijk dat het nu echt niet meer nodig is om je binnen op te sluiten met een nabewerkingsprogramma. Na deze week weet je gegarandeerd hoe je het beste eindresultaat rechtstreeks uit de camera kan halen! De enige beperking is je fantasie en je lef. Er zijn onwaarschijnlijk veel fotografische en sociale hoogtepunten geweest in deze week die er voor zorgen dat ik nog lang nageniet met een grote glimlach op mijn gezicht. Ik heb genoten van de humor en verwondering van Patrick, de technische hoogstandjes en hartelijkheid van Bas, Mieke's vele talenten en perspectief op het leven, de pretoogjes en vriendelijke plagerijen van Rens, het eten van Babs, alle campinggasten, de omgeving, en tot slot de veelzijdigheid van een wasknijpermandje!
Reken maar dat ik nog eens een cursus kom volgen!
Liefs Mieke, Rens, Bas en Kristel
Reactie basis cursus oktober 2014
In de afgelopen 24 uur is zo'n beetje alles wat bewust op mijn netvlies is gekomen “gewogen”: “Waar zit het licht?” “Is het een A, B of C licht?” “Hoe dan, waar dan?” “Kan je er een neus op plakken?”Waar dan, hoe dan?”
Zo naar de dingen kijken en deze vragen laten opborrelen gaan momenteel non-stop door. Zo kort na de cursus zit mijn hoofd nog bomvol van al het geleerde, al de ervaringen en de bijbehorende emoties.
Je bent niet zomaar een weekje in Pébru, nee.. Pébru, Patrick, Babs (en de hele menagerie) beleef je intens.
Zaterdags op een nazomermiddag in september, zonnig en warm, nam ik na een reis van 3½ uur afslag 21 bij Tulle richting Aurillac. Elke bocht – en het waren er vele – bracht verrassende uitzichten maar bracht mij ook steeds dichter bij Pébru.
Mijn auto stond nog niet stil of er werd al door een buurhond tegenaan gezeken.. “zou dit de opmaat zijn voor de behandeling alhier?” Gelijk erna verscheen Babs, met lieve glimogen, blije toet en opgewekt esprit. Babs nam mij mee langs badkamers en het winkeltje om mij te begeleiden tot aan de Case Bleu... mijn huisje voor deze week met een heel hoog poppenhoekgehalte met alles erop en eraan, compleet en heel.
Ik maakte kennis met de dochters Janna en Mina, het scharrelende toompje kippen en haan, de poesenwoezen Luna en Linus (die gezellig in de stoel tegenover mij gingen liggen) en Bram. Bram volgt een speciaal opvoedingstraject waar de hele familie Mollema in gelooft. Een van de redenen dat ik de vervolgcursus wil gaan doen, is dat ik wil zien en meemaken dat het ze gaat lukken: een opgevoede bok die luistert en gehoorzaam is.
Beneden aan het bergpaadje glinsterde een meertje waarin ik later in de week de zalige lunches van Babs heb willen compenseren door fanatiek te gaan zwemmen.
Kortom tot zover het Paradijs van Babs en Patrick en hun dochters Mina en Janna.
Ik kwam naar Pébru omdat ik op het punt stond mijn camera met een reuze zwaai in de wilgen te gooien. In eerste instantie omdat ik de de camera als miskoop , daarna mezelf als fotografische Lady Wanhoop bestempelde. Ik vond het raar dat een Nikon in de automatische stand geen mooie foto's maakte. Maar op M werd het eigenlijk ook niet echt wat. Ik werkte keurig met foto's op de nulstand... maar heel vreemd het bleek dat dat ook nog steeds niet het gewenste resultaat opleverde. Ook had ik vaak hinderlijk geknipper in de foto: dat kwam op mij over als alarm!, alarm! maar constateerde geen defect aan de camera. (??) Ik kwam erachter dat het om hooglichten ging maar vervolgens had ik geen idee hoe ik die weer weg moest zien te krijgen. Zomaar wat zaken om mijn beginsituatie te schetsen toen ik aan de basiscursus begon.
Zoals Rembrandt voor velen voor ons een leermeester was, zo is Patrick die van mij geworden.
Niet veel mensen combineren vakmanschap met meesterschap (en overtuigingskracht) zoals hij dat kan. Dat Patrick mooie foto's kan maken is overal zichtbaar op internet maar dat hij een goede leermeester is moet je meemaken en ervaren (en de verhalen geloven die hier worden geschreven) Zo kregen wij duidelijke instructie vooraf en de opdrachten waren eenduidig. Op alle vragen kwam altijd een antwoord. Van iedereen maakte Patrick een beginsituatie waarop de rest van de week met de juiste toon en juiste aanwijzingen werd ingesprongen. Iedereen kreeg er zonodig ook van langs... soms verpakt in een grap, soms onomwonden. De nabespreking was altijd leerzaam en nooit te lang. Iedereen kreeg ook zijn of haar welgemeende portie complimenten en de nodige aanmoediging. En na de lesdag wilde je altijd weer dat het snel de volgende dag werd. (Helemaal leuk met de landschapsfoto's bij zonsopkomst.) Mijn medecursisten en ik, 6 verschillende personen met dito fotografie-ervaringen, werden gaandeweg ook een hecht groepje dat met een gezamenlijke passie en missie de week met elkaar doorbracht. In zo'n korte tijd van 6 verschillende mensen een groep maken... ook daarin bleek de hand van Patrick.
Betere, mooiere foto's maken.. is dat doel bereikt?
Ik begrijp nu zoveel meer, ik heb handvatten gekregen waarmee mijn fotografie avontuur een boost heeft gekregen. Ik geloof dat ik nu kan gaan beginnen die foto's te maken die ik voor ogen heb: foto's met sfeer, foto's met mooi licht, foto's waar ik blij van word, foto's waar je niet nog eens uren aan moet prutsen om ze enigszins te redden. Geloven dat ik dat kan is de tweede winst van deze week.
Inmiddels een week en een aantal fotomomenten verder. Betere foto's maken, lukt me dat? Ja.
Zo fotografeerde ik op een hondententoonstelling. Overal in beeld zag ik witte partytenten. En daaroverheen een voortdurend komen en gaan van een stel knetter witte wolken waar de zon dan weer wel dan weer niet fel doorheen scheen. Daar had ik zonder de cursus erg weinig van kunnen maken. Nu had ik steun aan het geleerde zoals belichtingstrapjes maken, histogram lezen maar ook rustig en vol vertrouwen blijven. En guess what: ja werkelijk... prima foto's geworden (en vele hondeneigenaren blij kunnen maken) zonder tenten en luchten die uitbeten. Hiepho.
Profondement merci Patrick en Babs.. tot een volgende cursus.
Brenda
In de afgelopen 24 uur is zo'n beetje alles wat bewust op mijn netvlies is gekomen “gewogen”: “Waar zit het licht?” “Is het een A, B of C licht?” “Hoe dan, waar dan?” “Kan je er een neus op plakken?”Waar dan, hoe dan?”
Zo naar de dingen kijken en deze vragen laten opborrelen gaan momenteel non-stop door. Zo kort na de cursus zit mijn hoofd nog bomvol van al het geleerde, al de ervaringen en de bijbehorende emoties.
Je bent niet zomaar een weekje in Pébru, nee.. Pébru, Patrick, Babs (en de hele menagerie) beleef je intens.
Zaterdags op een nazomermiddag in september, zonnig en warm, nam ik na een reis van 3½ uur afslag 21 bij Tulle richting Aurillac. Elke bocht – en het waren er vele – bracht verrassende uitzichten maar bracht mij ook steeds dichter bij Pébru.
Mijn auto stond nog niet stil of er werd al door een buurhond tegenaan gezeken.. “zou dit de opmaat zijn voor de behandeling alhier?” Gelijk erna verscheen Babs, met lieve glimogen, blije toet en opgewekt esprit. Babs nam mij mee langs badkamers en het winkeltje om mij te begeleiden tot aan de Case Bleu... mijn huisje voor deze week met een heel hoog poppenhoekgehalte met alles erop en eraan, compleet en heel.
Ik maakte kennis met de dochters Janna en Mina, het scharrelende toompje kippen en haan, de poesenwoezen Luna en Linus (die gezellig in de stoel tegenover mij gingen liggen) en Bram. Bram volgt een speciaal opvoedingstraject waar de hele familie Mollema in gelooft. Een van de redenen dat ik de vervolgcursus wil gaan doen, is dat ik wil zien en meemaken dat het ze gaat lukken: een opgevoede bok die luistert en gehoorzaam is.
Beneden aan het bergpaadje glinsterde een meertje waarin ik later in de week de zalige lunches van Babs heb willen compenseren door fanatiek te gaan zwemmen.
Kortom tot zover het Paradijs van Babs en Patrick en hun dochters Mina en Janna.
Ik kwam naar Pébru omdat ik op het punt stond mijn camera met een reuze zwaai in de wilgen te gooien. In eerste instantie omdat ik de de camera als miskoop , daarna mezelf als fotografische Lady Wanhoop bestempelde. Ik vond het raar dat een Nikon in de automatische stand geen mooie foto's maakte. Maar op M werd het eigenlijk ook niet echt wat. Ik werkte keurig met foto's op de nulstand... maar heel vreemd het bleek dat dat ook nog steeds niet het gewenste resultaat opleverde. Ook had ik vaak hinderlijk geknipper in de foto: dat kwam op mij over als alarm!, alarm! maar constateerde geen defect aan de camera. (??) Ik kwam erachter dat het om hooglichten ging maar vervolgens had ik geen idee hoe ik die weer weg moest zien te krijgen. Zomaar wat zaken om mijn beginsituatie te schetsen toen ik aan de basiscursus begon.
Zoals Rembrandt voor velen voor ons een leermeester was, zo is Patrick die van mij geworden.
Niet veel mensen combineren vakmanschap met meesterschap (en overtuigingskracht) zoals hij dat kan. Dat Patrick mooie foto's kan maken is overal zichtbaar op internet maar dat hij een goede leermeester is moet je meemaken en ervaren (en de verhalen geloven die hier worden geschreven) Zo kregen wij duidelijke instructie vooraf en de opdrachten waren eenduidig. Op alle vragen kwam altijd een antwoord. Van iedereen maakte Patrick een beginsituatie waarop de rest van de week met de juiste toon en juiste aanwijzingen werd ingesprongen. Iedereen kreeg er zonodig ook van langs... soms verpakt in een grap, soms onomwonden. De nabespreking was altijd leerzaam en nooit te lang. Iedereen kreeg ook zijn of haar welgemeende portie complimenten en de nodige aanmoediging. En na de lesdag wilde je altijd weer dat het snel de volgende dag werd. (Helemaal leuk met de landschapsfoto's bij zonsopkomst.) Mijn medecursisten en ik, 6 verschillende personen met dito fotografie-ervaringen, werden gaandeweg ook een hecht groepje dat met een gezamenlijke passie en missie de week met elkaar doorbracht. In zo'n korte tijd van 6 verschillende mensen een groep maken... ook daarin bleek de hand van Patrick.
Betere, mooiere foto's maken.. is dat doel bereikt?
Ik begrijp nu zoveel meer, ik heb handvatten gekregen waarmee mijn fotografie avontuur een boost heeft gekregen. Ik geloof dat ik nu kan gaan beginnen die foto's te maken die ik voor ogen heb: foto's met sfeer, foto's met mooi licht, foto's waar ik blij van word, foto's waar je niet nog eens uren aan moet prutsen om ze enigszins te redden. Geloven dat ik dat kan is de tweede winst van deze week.
Inmiddels een week en een aantal fotomomenten verder. Betere foto's maken, lukt me dat? Ja.
Zo fotografeerde ik op een hondententoonstelling. Overal in beeld zag ik witte partytenten. En daaroverheen een voortdurend komen en gaan van een stel knetter witte wolken waar de zon dan weer wel dan weer niet fel doorheen scheen. Daar had ik zonder de cursus erg weinig van kunnen maken. Nu had ik steun aan het geleerde zoals belichtingstrapjes maken, histogram lezen maar ook rustig en vol vertrouwen blijven. En guess what: ja werkelijk... prima foto's geworden (en vele hondeneigenaren blij kunnen maken) zonder tenten en luchten die uitbeten. Hiepho.
Profondement merci Patrick en Babs.. tot een volgende cursus.
Brenda
Reactie vervolg cursus september 2014
Ik wist niet dat ik het kon
Heerlijk een weekje Pebru doorgemaakt. Lekker langzaam ‘slow driving’ richting Frankrijk. Vertrokken op vrijdag, gepland om in 3 dagen heen te rijden. Echter na een telefoontje van Babs, of ik zondagavond mee wilde naar het jaarlijks dorpsfeest van de jagers (geroosterd zwijn aan het spit en andere lekkernijen), toch maar doorgereden. Dat op zich was al leuk, een bijzondere avond met vele Franse dorpelingen en een enkele Engelsman en een aantal Belgen en …. een aantal cursisten die de week ervoor de gevorderde cursus hadden gedaan.
Dat gaf al direct een band en natuurlijk wat inzicht in wat mij van af maandag te wachten stond. ’s Maandags gestart met de cursus en de eerste kennismaking met mijn mede cursisten Teun, Kitty en Babs. Jawel de Babs van Patrick. Het klikte meteen goed met ons vieren en werden direct in het diepe gegooid met contrasten, kleurverzadigingen en natuurlijk de trapjes, kleurtemperatuur en wat al niet meer. Toch blij dat ik me de afgelopen jaren steevast had aangeleerd, als het even kon, trapjes te schieten. Dat leverde me nu in ieder geval een soort automatisme en daarmee voordeel op.
Dat je uiteindelijk met het manipuleren van contrasten en verzadiging met de instellingen van je camera nog zoveel kon toevoegen aan je foto was voor mij een openbaring. Eerst heel voorzichtig, maar toen ik het werk van mijn medecursisten Teun en Babs zag toch langzaam wat overtuigender. Heerlijk om op die manier al fotograferend te bepalen en bedenken welke sfeer je wilt schieten en dan nog te maken ook. Ik zie de resultaten inmiddels van de aangeleerde techniek ook in mijn sportfoto’s terug. Naar mijn indruk zijn die nu in ieder geval sprankelender, het korenblauw van mijn clubje komt nu beter naar voren, weer of geen weer.
Manipuleren van kleurgebruik en contrast waren een openbaring, maar flitsen was dat nog veel meer. Ik had voorheen een hekel aan het koude flitslicht, nooit was dat zoals ik het wilde. Lelijke schaduwen uitgebleekte en vlakke gezichten. Tja wat zou dat worden. Ik had al gelezen dat er een belangrijk deel flitsen in de vervolg cursus zat. Mede gezien de aanbevelingen op de site van Patrick had ik mezelf ‘chinese’ flitsers van Youngno en triggers van hetzelfde merk cadeau gedaan. Daarnaast nog een goedkoop lichtstatief een echte miskoop (niet stevig en veel te kort, gelukkig mocht ik een ‘echte’ van Patrick lenen). Als het dan toch moest dan maar met redelijk spul, behoudens het statief was dat ook zo. De afstand besturing van Youngno mocht het dan wel laten afweten (de firmware is nog niet uit ontwikkelt), maar de flitsers en de triggers werkten perfect. Dat ik ook zo kon flitsen en op die wijze sfeer kon brengen, ik wist niet dat ik het kon. Hoewel ik nu nog niet verder op de flitsweg ben gegaan, heeft Patrick me wel op een aantal ideeën gebracht. Ik ga zeker kijken wat ik daarmee komend jaar kan bereiken.
De week vloog om, de ochtend fotografie naar het uitzicht bij Nieudan, extra door ons zelf als cursisten ingelast, was de moeite waard. Mooi uitzicht en prima fotoweer. Ook de avond fotografie met flits bij het kerkje was bijzonder. Teun had voor een bijzonder standpunt en flits gekozen. Zijn foto’s waren verrassend en kleurrijk. De flitsserie van een ding op een vreemde plaat van Kitty was zeer oorspronkelijk vooral door de T1 met ‘pech’ en opspattend grint, daarvoor was zelfs het bord (opspattend grint) gedemonteerd. Babs liet vooral zien dat je door klein te kijken (iets wat ik wel eens vergeet) met onderdelen en schaduw van een Barbiepopje toch uitzonderlijke resultaten kunt halen. Kortom een geslaagde week met een leuke groep. Maar ook mooie resultaten gehaald.
Dat doet verlangen naar meer. Maar ja dan nog de keuze: wordt het Flits, Meesterklas of gewoon lekker naar Toscane. Gelukkig kan ik nog even daarover nadenken. Een ding staat al voor mij vast. Ik kom terug naar Pebru, want er valt nog veel meer te ontdekken. Tenslotte dank aan Patrick en Babs voor een prima week, lekkere lunches, mooie lessen van de leermeester, en aan mijn medecursisten dank voor de gezelligheid van dat weekje in september.
Maurice
Ik wist niet dat ik het kon
Heerlijk een weekje Pebru doorgemaakt. Lekker langzaam ‘slow driving’ richting Frankrijk. Vertrokken op vrijdag, gepland om in 3 dagen heen te rijden. Echter na een telefoontje van Babs, of ik zondagavond mee wilde naar het jaarlijks dorpsfeest van de jagers (geroosterd zwijn aan het spit en andere lekkernijen), toch maar doorgereden. Dat op zich was al leuk, een bijzondere avond met vele Franse dorpelingen en een enkele Engelsman en een aantal Belgen en …. een aantal cursisten die de week ervoor de gevorderde cursus hadden gedaan.
Dat gaf al direct een band en natuurlijk wat inzicht in wat mij van af maandag te wachten stond. ’s Maandags gestart met de cursus en de eerste kennismaking met mijn mede cursisten Teun, Kitty en Babs. Jawel de Babs van Patrick. Het klikte meteen goed met ons vieren en werden direct in het diepe gegooid met contrasten, kleurverzadigingen en natuurlijk de trapjes, kleurtemperatuur en wat al niet meer. Toch blij dat ik me de afgelopen jaren steevast had aangeleerd, als het even kon, trapjes te schieten. Dat leverde me nu in ieder geval een soort automatisme en daarmee voordeel op.
Dat je uiteindelijk met het manipuleren van contrasten en verzadiging met de instellingen van je camera nog zoveel kon toevoegen aan je foto was voor mij een openbaring. Eerst heel voorzichtig, maar toen ik het werk van mijn medecursisten Teun en Babs zag toch langzaam wat overtuigender. Heerlijk om op die manier al fotograferend te bepalen en bedenken welke sfeer je wilt schieten en dan nog te maken ook. Ik zie de resultaten inmiddels van de aangeleerde techniek ook in mijn sportfoto’s terug. Naar mijn indruk zijn die nu in ieder geval sprankelender, het korenblauw van mijn clubje komt nu beter naar voren, weer of geen weer.
Manipuleren van kleurgebruik en contrast waren een openbaring, maar flitsen was dat nog veel meer. Ik had voorheen een hekel aan het koude flitslicht, nooit was dat zoals ik het wilde. Lelijke schaduwen uitgebleekte en vlakke gezichten. Tja wat zou dat worden. Ik had al gelezen dat er een belangrijk deel flitsen in de vervolg cursus zat. Mede gezien de aanbevelingen op de site van Patrick had ik mezelf ‘chinese’ flitsers van Youngno en triggers van hetzelfde merk cadeau gedaan. Daarnaast nog een goedkoop lichtstatief een echte miskoop (niet stevig en veel te kort, gelukkig mocht ik een ‘echte’ van Patrick lenen). Als het dan toch moest dan maar met redelijk spul, behoudens het statief was dat ook zo. De afstand besturing van Youngno mocht het dan wel laten afweten (de firmware is nog niet uit ontwikkelt), maar de flitsers en de triggers werkten perfect. Dat ik ook zo kon flitsen en op die wijze sfeer kon brengen, ik wist niet dat ik het kon. Hoewel ik nu nog niet verder op de flitsweg ben gegaan, heeft Patrick me wel op een aantal ideeën gebracht. Ik ga zeker kijken wat ik daarmee komend jaar kan bereiken.
De week vloog om, de ochtend fotografie naar het uitzicht bij Nieudan, extra door ons zelf als cursisten ingelast, was de moeite waard. Mooi uitzicht en prima fotoweer. Ook de avond fotografie met flits bij het kerkje was bijzonder. Teun had voor een bijzonder standpunt en flits gekozen. Zijn foto’s waren verrassend en kleurrijk. De flitsserie van een ding op een vreemde plaat van Kitty was zeer oorspronkelijk vooral door de T1 met ‘pech’ en opspattend grint, daarvoor was zelfs het bord (opspattend grint) gedemonteerd. Babs liet vooral zien dat je door klein te kijken (iets wat ik wel eens vergeet) met onderdelen en schaduw van een Barbiepopje toch uitzonderlijke resultaten kunt halen. Kortom een geslaagde week met een leuke groep. Maar ook mooie resultaten gehaald.
Dat doet verlangen naar meer. Maar ja dan nog de keuze: wordt het Flits, Meesterklas of gewoon lekker naar Toscane. Gelukkig kan ik nog even daarover nadenken. Een ding staat al voor mij vast. Ik kom terug naar Pebru, want er valt nog veel meer te ontdekken. Tenslotte dank aan Patrick en Babs voor een prima week, lekkere lunches, mooie lessen van de leermeester, en aan mijn medecursisten dank voor de gezelligheid van dat weekje in september.
Maurice
Reactie basis cursus september 2014
Het belangrijkste… de lunches van Babs waren heerlijk en jullie gastvrijheid is een verademing.
Allereerst hanteer je een prettige manier voor het geven van instructie. Omdat de groep vrij klein is, kun je ook voldoende aandacht aan de individuele cursisten geven en dat doe je dus ook. Hiermee is een eventueel niveauverschil bij aanvang van de cursus tussen de cursisten onderling geen probleem. De cursus steekt goed in elkaar en is duidelijk afgebakend. Jij laat je zelfs helaas niet verleiden tot het op verzoek behandelen van onderwerpen uit de vervolgcursus.
We hebben al een aantal fotocursussen gevolgd, maar dit is de eerste cursus waarbij we na afloop flink heen en weer geslingerd worden tussen onze oude manier van fotograferen en de door jouw toegepaste methodiek. Kortom het houdt ons nog flink bezig. Wij fotograferen al een aantal jaren en zijn fervente Raw fotografen (’s avonds lekker "Lightroomen"). Omdat jij de jpeg methode voorstaat en dus de foto in de camera al goed probeert te krijgen terwijl wij vertrouwen op de nabewerking betekent dit dat onze workflow flink op de kop gezet wordt. Lightroom versus voetbal…. en ik houd helemaal niet van voetbal, zie daar mijn dilemma;).
Je manier van fotograferen, het kijken naar het licht (bv. bij de portretten) en je resultaten heeft ons wel nieuwsgierig gemaakt naar het vervolg.
Met vriendelijke groet,
Karin en Chrisjan van Niekerk
Het belangrijkste… de lunches van Babs waren heerlijk en jullie gastvrijheid is een verademing.
Allereerst hanteer je een prettige manier voor het geven van instructie. Omdat de groep vrij klein is, kun je ook voldoende aandacht aan de individuele cursisten geven en dat doe je dus ook. Hiermee is een eventueel niveauverschil bij aanvang van de cursus tussen de cursisten onderling geen probleem. De cursus steekt goed in elkaar en is duidelijk afgebakend. Jij laat je zelfs helaas niet verleiden tot het op verzoek behandelen van onderwerpen uit de vervolgcursus.
We hebben al een aantal fotocursussen gevolgd, maar dit is de eerste cursus waarbij we na afloop flink heen en weer geslingerd worden tussen onze oude manier van fotograferen en de door jouw toegepaste methodiek. Kortom het houdt ons nog flink bezig. Wij fotograferen al een aantal jaren en zijn fervente Raw fotografen (’s avonds lekker "Lightroomen"). Omdat jij de jpeg methode voorstaat en dus de foto in de camera al goed probeert te krijgen terwijl wij vertrouwen op de nabewerking betekent dit dat onze workflow flink op de kop gezet wordt. Lightroom versus voetbal…. en ik houd helemaal niet van voetbal, zie daar mijn dilemma;).
Je manier van fotograferen, het kijken naar het licht (bv. bij de portretten) en je resultaten heeft ons wel nieuwsgierig gemaakt naar het vervolg.
Met vriendelijke groet,
Karin en Chrisjan van Niekerk
Reactie basis cursus september 2014
Een weekje bij onze noorderburen maar eigenlijk zuiderburen fotografiecursus volgen. Patrick & Babs baten een camping uit in het kleine Pébru in de Corrèze. Daar gaan ook Patrick’s digitale fotografie vakanties door.
Na een lange treinreis – waarvan het laatste stuk ook nog eens door prachtige natuur – kom ik aan in Laroquebrou waar Babs me staat op te wachten. 10 minuutjes later zijn we al op de camping, waar ik na een rondleiding, mijn tentje opzet en nog even op ’t gemak een boek lees. Vakantie… Dat relaxte gevoel is van korte duur, want ’s ochtends start de fotografiecursus. En die is intens. Zeer intens. We starten met auto’s fotograferen – ben ik nu wel geen grote fan van – maar de opdracht is eigenlijk ‘klein kijken’. Van lelijke foto’s van details van auto’s gaat het naar mooie avondfotografie in Argentat. We bouwen stapje voor stapje onze kennis op met goede raad van meester Patrick. Klein kijken, nulmetingen, donkerder schieten, BOFjes maken, histogrammen checken, witbalansen, A B & C lichten leren herkennen… Het passeert allemaal de revue. Patrick moedigt aan, stuurt bij waar nodig, geeft ons af en toe op ons donder, maar voorziet iedereen ook van gepaste complimenten. Zo bouwt een groep van 6 verschillende mensen, met 6 verschillende startniveaus geleidelijk aan hun kennis op en vormt op het einde ook een fijne, samenhangende groep.
Na een week keer ik terug naar huis, mijn hoofd nog vol van alle nieuwe dingen die ik geleerd heb. Ik kijk helemaal anders naar het landschap om me heen. Hoe zou ik dit fotograferen, hier zou misschien een BOFje beter zijn, waar zou ik de neus plakken van dat kerkje? Er moet in ieder geval nog veel geoefend worden om het ook allemaal onder de knie te krijgen, maar ik heb er zin. En die vervolgcursus, daar heb ik alvast ook zin in!
Bedankt Patrick & Babs voor het fijne verblijf in Pébru. Bedankt voor al het geleerde. Tot snel, hopelijk!
Groetjes
Sarah
Een weekje bij onze noorderburen maar eigenlijk zuiderburen fotografiecursus volgen. Patrick & Babs baten een camping uit in het kleine Pébru in de Corrèze. Daar gaan ook Patrick’s digitale fotografie vakanties door.
Na een lange treinreis – waarvan het laatste stuk ook nog eens door prachtige natuur – kom ik aan in Laroquebrou waar Babs me staat op te wachten. 10 minuutjes later zijn we al op de camping, waar ik na een rondleiding, mijn tentje opzet en nog even op ’t gemak een boek lees. Vakantie… Dat relaxte gevoel is van korte duur, want ’s ochtends start de fotografiecursus. En die is intens. Zeer intens. We starten met auto’s fotograferen – ben ik nu wel geen grote fan van – maar de opdracht is eigenlijk ‘klein kijken’. Van lelijke foto’s van details van auto’s gaat het naar mooie avondfotografie in Argentat. We bouwen stapje voor stapje onze kennis op met goede raad van meester Patrick. Klein kijken, nulmetingen, donkerder schieten, BOFjes maken, histogrammen checken, witbalansen, A B & C lichten leren herkennen… Het passeert allemaal de revue. Patrick moedigt aan, stuurt bij waar nodig, geeft ons af en toe op ons donder, maar voorziet iedereen ook van gepaste complimenten. Zo bouwt een groep van 6 verschillende mensen, met 6 verschillende startniveaus geleidelijk aan hun kennis op en vormt op het einde ook een fijne, samenhangende groep.
Na een week keer ik terug naar huis, mijn hoofd nog vol van alle nieuwe dingen die ik geleerd heb. Ik kijk helemaal anders naar het landschap om me heen. Hoe zou ik dit fotograferen, hier zou misschien een BOFje beter zijn, waar zou ik de neus plakken van dat kerkje? Er moet in ieder geval nog veel geoefend worden om het ook allemaal onder de knie te krijgen, maar ik heb er zin. En die vervolgcursus, daar heb ik alvast ook zin in!
Bedankt Patrick & Babs voor het fijne verblijf in Pébru. Bedankt voor al het geleerde. Tot snel, hopelijk!
Groetjes
Sarah
Reactie vervolg cursus september 2014
In september was ik na anderhalf jaar weer terug in Pébru voor de vervolgcursus.
Deze keer verbleef ik in de gezellige en comfortabele gîte en trof ik het die week met heerlijk nazomer weer!
Wat was het weer een intensieve en leerzame week waarin ik mijn nieuwe Fuji camera beter leerde kennen door de handige tips van Patrick en daarna leerde flitsen (met mijn Canon) Ik zag daar altijd erg tegenop maar wat is dat super leuk om te doen!! En nu verder oefenen met het plaatsen van het licht.
Al met al dus heel veel geleerd en dat samen met erg leuke medecursisten.
Knap hoe Babs haar rol als gastvrouw en cursist kon combineren en ons weer heeft verwend met haar heerlijke lunches.
Patrick en Babs, bedankt voor jullie gastvrijheid! Het was top.
Kitty
Noot Patrick: Gek genoeg had ik geen enkel portret van Kitty om hierbij te plaatsen. Dus maar even een foto gebruikt gemaakt tijdens de eerste uitleg van de losse flitser. Hier nog op de camera, maar een kwartier later is de flitser definitief van het dak van de camera af.
In september was ik na anderhalf jaar weer terug in Pébru voor de vervolgcursus.
Deze keer verbleef ik in de gezellige en comfortabele gîte en trof ik het die week met heerlijk nazomer weer!
Wat was het weer een intensieve en leerzame week waarin ik mijn nieuwe Fuji camera beter leerde kennen door de handige tips van Patrick en daarna leerde flitsen (met mijn Canon) Ik zag daar altijd erg tegenop maar wat is dat super leuk om te doen!! En nu verder oefenen met het plaatsen van het licht.
Al met al dus heel veel geleerd en dat samen met erg leuke medecursisten.
Knap hoe Babs haar rol als gastvrouw en cursist kon combineren en ons weer heeft verwend met haar heerlijke lunches.
Patrick en Babs, bedankt voor jullie gastvrijheid! Het was top.
Kitty
Noot Patrick: Gek genoeg had ik geen enkel portret van Kitty om hierbij te plaatsen. Dus maar even een foto gebruikt gemaakt tijdens de eerste uitleg van de losse flitser. Hier nog op de camera, maar een kwartier later is de flitser definitief van het dak van de camera af.
Reactie vervolg cursus september 2014
Zo, dat was de (eerste) vervolgcursus.
Misschien een ietsie pietsie teveel kleurverzadiging en contrast gebruikt.
Ja, da's nieuw dus soms schiet je wat uit.
Kortom, weer veel geleerd en gelachen, dus graag tot volgend jaar.
Teun.
Zo, dat was de (eerste) vervolgcursus.
Misschien een ietsie pietsie teveel kleurverzadiging en contrast gebruikt.
Ja, da's nieuw dus soms schiet je wat uit.
Kortom, weer veel geleerd en gelachen, dus graag tot volgend jaar.
Teun.
Reactie Meester klas augustus 2014
Meesterklas in Augustus. Fotograferen en de kneepjes van fotograferen leren van Patrick, Dat is de meesterklas. Het onderwerp wat we als groep wilden behandelen was "mooi licht". Niet omdat Patrick het niet goed in de voorgaande cursussen had uitgelegd, maar om het kwartje nu echt definitief te laten vallen.
Mooi licht draait om mooie lichten en mooie zwarten. Dus harde zon, donkere steegjes, het straattheater in Aurillac (bekend om zijn grote tekort aan sanitair/hygiëne), zonsondergang bij 8 graden Celcius op een berg, de studios, alles werd uit de kast gehaald om mooi licht te maken. De grenzen opzoeken en overschrijden, flitsers onzichtbaar toevoegen, meerdere mensen goed uitlichten, lastige lichtsituaties aanpakken. En vooral ontdekken waar misconcepten zitten in het fotograferen.
Als groep zijn we duidelijk op zoek geweest naar het veilige licht versus het knalt-uit-het-beeldscherm licht. Licht en donker gingen steeds meer hand in hand met het realiseren van mooi licht.
Natuurlijk blijft het allemaal draaien om de technieken die je geleerd hebt vanaf dag één in Pébru en is een goede techniek absoluut nodig, maar je hebt keuzes. En de enige beperking is je eigen fantasie. Om dat te bewijzen hebben we als team weer een paparazzifoto kunnen toevoegen aan de prachtige reeks.
Leren van Patrick houdt niet op, Volgend jaar zijn we er weer,
Andre
Meesterklas in Augustus. Fotograferen en de kneepjes van fotograferen leren van Patrick, Dat is de meesterklas. Het onderwerp wat we als groep wilden behandelen was "mooi licht". Niet omdat Patrick het niet goed in de voorgaande cursussen had uitgelegd, maar om het kwartje nu echt definitief te laten vallen.
Mooi licht draait om mooie lichten en mooie zwarten. Dus harde zon, donkere steegjes, het straattheater in Aurillac (bekend om zijn grote tekort aan sanitair/hygiëne), zonsondergang bij 8 graden Celcius op een berg, de studios, alles werd uit de kast gehaald om mooi licht te maken. De grenzen opzoeken en overschrijden, flitsers onzichtbaar toevoegen, meerdere mensen goed uitlichten, lastige lichtsituaties aanpakken. En vooral ontdekken waar misconcepten zitten in het fotograferen.
Als groep zijn we duidelijk op zoek geweest naar het veilige licht versus het knalt-uit-het-beeldscherm licht. Licht en donker gingen steeds meer hand in hand met het realiseren van mooi licht.
Natuurlijk blijft het allemaal draaien om de technieken die je geleerd hebt vanaf dag één in Pébru en is een goede techniek absoluut nodig, maar je hebt keuzes. En de enige beperking is je eigen fantasie. Om dat te bewijzen hebben we als team weer een paparazzifoto kunnen toevoegen aan de prachtige reeks.
Leren van Patrick houdt niet op, Volgend jaar zijn we er weer,
Andre
Reactie Meester klas augustus 2014
Ik leef in twee verschillende werelden wat betreft fotografie op het moment. Ik ben bij Patrick op cursus te midden van allemaal overtuigde JPEG-fotografen, thuis ben ik te midden van allemaal overtuigde RAW-fotografen. Photoshop wordt respectievelijk in de ene wereld beschouwd als een no go. Photoshop is niet fotograferen en van Photoshop leer je niet fotograferen. In de andere wereld ziet het men als een verrijking, om nog creatiever bezig te kunnen zijn en speciale effecten te creëren die met een camera niet kunnen worden vastgelegd. Daarmee wordt overigens niet per definitie het uitmelken van een schoonheidsideaal bedoeld, dat is maar een kleine kant van de Photoshop. En in die zo genoemde Photoshopwereld is RAW wel een must. Je gaat niet eerst comprimeren om vervolgens ná Photoshop opnieuw te comprimeren.
Ik heb ontzettend veel opgestoken van de drie cursussen die ik bij Patrick heb gevolgd. Zijn JPEG-methode is een van de effectiefste methodes om te leren fotograferen. Het leert goed je onderwerp te observeren. Het leert je ook mooi licht te vinden of te creëren op je onderwerp. Het leert je kritisch te zijn op alles wat met fotografie te maken heeft, en niet akkoord te gaan met gebrekkige resultaten die je in Photoshop toch wel weer bij kunt poetsen, wat gedoemd is te mislukken. En het belangrijkste van allemaal, Patrick's methode geeft je plezier in het daadwerkelijk schieten van een kiekje. Als ik een cursus mag aanraden, is het die van Patrick, zonder enige twijfel.
Maakt mij dat tot een echte JPEG-fotograaf? Nee. Ben ik dan een echte RAW-fotograaf die aan Photoshop doet? Nee. Ik leer het beste van twee werelden; de kunde van de ouderwetse fotografie en de oneindige creatieve opties van het digitale nu. Ik ben meer van mening dat het niet gaat om de 'hoe', maar om het resultaat. Ik persoonlijk leer van Patrick hoe ik een goede basis maak, van onderwerp tot de sfeer die ik uiteindelijk wil krijgen. Deze kennis combineer ik dankbaar met de hedendaagse digitale technieken die gebruikt worden om een foto naar een nog iets hoger niveau te brengen, zonder dat het stoort, zonder dat het op een Photoshop lijkt in plaats van een foto.
Als me het lukt, dan kom ik volgend jaar voor de vierde keer langs Patrick en Babs, om het beste van twee werelden nog beter te kunnen combineren!
Groet,
Nout Klaessen
Ik leef in twee verschillende werelden wat betreft fotografie op het moment. Ik ben bij Patrick op cursus te midden van allemaal overtuigde JPEG-fotografen, thuis ben ik te midden van allemaal overtuigde RAW-fotografen. Photoshop wordt respectievelijk in de ene wereld beschouwd als een no go. Photoshop is niet fotograferen en van Photoshop leer je niet fotograferen. In de andere wereld ziet het men als een verrijking, om nog creatiever bezig te kunnen zijn en speciale effecten te creëren die met een camera niet kunnen worden vastgelegd. Daarmee wordt overigens niet per definitie het uitmelken van een schoonheidsideaal bedoeld, dat is maar een kleine kant van de Photoshop. En in die zo genoemde Photoshopwereld is RAW wel een must. Je gaat niet eerst comprimeren om vervolgens ná Photoshop opnieuw te comprimeren.
Ik heb ontzettend veel opgestoken van de drie cursussen die ik bij Patrick heb gevolgd. Zijn JPEG-methode is een van de effectiefste methodes om te leren fotograferen. Het leert goed je onderwerp te observeren. Het leert je ook mooi licht te vinden of te creëren op je onderwerp. Het leert je kritisch te zijn op alles wat met fotografie te maken heeft, en niet akkoord te gaan met gebrekkige resultaten die je in Photoshop toch wel weer bij kunt poetsen, wat gedoemd is te mislukken. En het belangrijkste van allemaal, Patrick's methode geeft je plezier in het daadwerkelijk schieten van een kiekje. Als ik een cursus mag aanraden, is het die van Patrick, zonder enige twijfel.
Maakt mij dat tot een echte JPEG-fotograaf? Nee. Ben ik dan een echte RAW-fotograaf die aan Photoshop doet? Nee. Ik leer het beste van twee werelden; de kunde van de ouderwetse fotografie en de oneindige creatieve opties van het digitale nu. Ik ben meer van mening dat het niet gaat om de 'hoe', maar om het resultaat. Ik persoonlijk leer van Patrick hoe ik een goede basis maak, van onderwerp tot de sfeer die ik uiteindelijk wil krijgen. Deze kennis combineer ik dankbaar met de hedendaagse digitale technieken die gebruikt worden om een foto naar een nog iets hoger niveau te brengen, zonder dat het stoort, zonder dat het op een Photoshop lijkt in plaats van een foto.
Als me het lukt, dan kom ik volgend jaar voor de vierde keer langs Patrick en Babs, om het beste van twee werelden nog beter te kunnen combineren!
Groet,
Nout Klaessen
Reactie Meester klas augustus 2014
Na een keer een meesterklas alleen te hebben gehad, dit keer in een groep. Het was fijn om samen te leren.
Ik ben net zo eigenwijs als Patrick. Hoezo kan ik mijn witbalans niet op automatisch laten staan? Mijn camera is daar toch goed in? Het is zo lekker makkelijk. Oei. De foto’s waar bij de witbalans per ongeluk op automatisch stond zijn 10 keer minder van kleur. Heeft die Patrick toch weer gelijk. Hij heeft me daar zo mee laten stoeien, dat ik mijn nieuwe camera onder de knie begin te krijgen. Op naar mooie kleuren en sferen.
Annemee
Na een keer een meesterklas alleen te hebben gehad, dit keer in een groep. Het was fijn om samen te leren.
Ik ben net zo eigenwijs als Patrick. Hoezo kan ik mijn witbalans niet op automatisch laten staan? Mijn camera is daar toch goed in? Het is zo lekker makkelijk. Oei. De foto’s waar bij de witbalans per ongeluk op automatisch stond zijn 10 keer minder van kleur. Heeft die Patrick toch weer gelijk. Hij heeft me daar zo mee laten stoeien, dat ik mijn nieuwe camera onder de knie begin te krijgen. Op naar mooie kleuren en sferen.
Annemee
Reactie basis cursus augustus 2014
Zaterdag 9 augustus 2014. De regen viel nog steeds met bakken uit de lucht... Na natte tentzeilen, vele liters water en kilometers file reden we eindelijk het pad op met het befaamde bordje 'Pébru'. Rens was er al eens geweest. Ik nog niet. Bewapend met twee camerabody's, lenzen, nog meer fotospul en het nodige aan kampeergerei parkeerden we de auto op het grasveldje. Na een warm welkom van De familie Mollema en een uitvoerige rondleiding van de assistent- gastvrouw 'Mina', betraden we dan eindelijk de 'ieniemienie', een klein maar fijn blauw tuinhuisje waar we de komende week zouden slapen.
Mijn naam is Eva, het nieuwsgierige vriendinnetje van Rens. Laatstgenoemde fotografeert al enige tijd en ná heel wat blikken op het scherm, fotoboeken en archieven begon ik me steeds vaker af te vragen hoe hij dat nou deed? Zou ik dat nou ook kunnen? Zijn antwoord was kort en eenvoudig; 'Dan ga je een basiscursus bij Patrick doen in Frankrijk'...
Op maandag begon ik dan eindelijk de basiscursus fotografie. Een bewuste keuze zonder verdere ambities. Ik vind veel dingen leuk en het zou vooral voor het plezier zijn en het leren van écht fotograferen zonder poespas. Ik had nog amper een camera in mijn handen gehad en werd al na wat uitleg met de andere cursisten naar buiten gestuurd; Auto's fotograferen was de opdracht, Laat dat nou net als vrouw mijn favoriete onderwerp zijn, ;) maar wat bleek? Auto's zijn eigenlijk best mooi. Als je maar klein genoeg kijkt zie je legio mooie lijnen, patronen en kleuren die je anders nooit op zouden vallen. De rest van de week leerde ik stapje bij stopje de D7000 beter kennen en ging ik meer zien en uitproberen. Bergbeekjes met melkachtig water, bontgekleurde stenen, Franse landschappen, grijze luchten, bruggen, gezichten, koeien, kinderen, zwarte katten, bloemen, afgebladderde deuren, poorten en waslijnen. Zelfs regen ben ik mooier gaan vinden..
Patrick is een gedreven leraar met hart voor het vak. Die passie mag ik graag zien, zeg ik als leraar zelf. Een man die durft te roepen, maar nooit zonder argumenten. De 'klasjes' zijn klein en gezellig waardoor men tijd voor elkaar heeft en ieders werk met aandacht wordt voorzien van commentaar. Patrick leert je niet alleen veel over sluitertijden, diafragma's en witbalansen, hij leert je op een rustige manier keuzes maken, maar vooral ook 'zien'. Mooi licht en schaduw, klein kijken, regarder petit (mag ook). Less is more, houdt het spannend. Zonder daarbij je eigen smaak te verliezen. Dat noem ik een kunst. Hij brengt het over, ook dat is een kunst.
Het Franse platteland, de rust, gezellige mede-cursisten, de smakelijke lunch van Babs, Renée Fumée en de hele sfeer eromheen maakt de cursus tot een compleet en aangenaam geheel. Voor iedereen die écht wil leren fotograferen, kijken en zien in een prettige omgeving raad ik zonder enige twijfel een fotografiecursus aan bij Patrick en Babs in Pebrú!
Eva
Ps. Mina.., pas je een beetje op Rens over drie weken? :)
Zaterdag 9 augustus 2014. De regen viel nog steeds met bakken uit de lucht... Na natte tentzeilen, vele liters water en kilometers file reden we eindelijk het pad op met het befaamde bordje 'Pébru'. Rens was er al eens geweest. Ik nog niet. Bewapend met twee camerabody's, lenzen, nog meer fotospul en het nodige aan kampeergerei parkeerden we de auto op het grasveldje. Na een warm welkom van De familie Mollema en een uitvoerige rondleiding van de assistent- gastvrouw 'Mina', betraden we dan eindelijk de 'ieniemienie', een klein maar fijn blauw tuinhuisje waar we de komende week zouden slapen.
Mijn naam is Eva, het nieuwsgierige vriendinnetje van Rens. Laatstgenoemde fotografeert al enige tijd en ná heel wat blikken op het scherm, fotoboeken en archieven begon ik me steeds vaker af te vragen hoe hij dat nou deed? Zou ik dat nou ook kunnen? Zijn antwoord was kort en eenvoudig; 'Dan ga je een basiscursus bij Patrick doen in Frankrijk'...
Op maandag begon ik dan eindelijk de basiscursus fotografie. Een bewuste keuze zonder verdere ambities. Ik vind veel dingen leuk en het zou vooral voor het plezier zijn en het leren van écht fotograferen zonder poespas. Ik had nog amper een camera in mijn handen gehad en werd al na wat uitleg met de andere cursisten naar buiten gestuurd; Auto's fotograferen was de opdracht, Laat dat nou net als vrouw mijn favoriete onderwerp zijn, ;) maar wat bleek? Auto's zijn eigenlijk best mooi. Als je maar klein genoeg kijkt zie je legio mooie lijnen, patronen en kleuren die je anders nooit op zouden vallen. De rest van de week leerde ik stapje bij stopje de D7000 beter kennen en ging ik meer zien en uitproberen. Bergbeekjes met melkachtig water, bontgekleurde stenen, Franse landschappen, grijze luchten, bruggen, gezichten, koeien, kinderen, zwarte katten, bloemen, afgebladderde deuren, poorten en waslijnen. Zelfs regen ben ik mooier gaan vinden..
Patrick is een gedreven leraar met hart voor het vak. Die passie mag ik graag zien, zeg ik als leraar zelf. Een man die durft te roepen, maar nooit zonder argumenten. De 'klasjes' zijn klein en gezellig waardoor men tijd voor elkaar heeft en ieders werk met aandacht wordt voorzien van commentaar. Patrick leert je niet alleen veel over sluitertijden, diafragma's en witbalansen, hij leert je op een rustige manier keuzes maken, maar vooral ook 'zien'. Mooi licht en schaduw, klein kijken, regarder petit (mag ook). Less is more, houdt het spannend. Zonder daarbij je eigen smaak te verliezen. Dat noem ik een kunst. Hij brengt het over, ook dat is een kunst.
Het Franse platteland, de rust, gezellige mede-cursisten, de smakelijke lunch van Babs, Renée Fumée en de hele sfeer eromheen maakt de cursus tot een compleet en aangenaam geheel. Voor iedereen die écht wil leren fotograferen, kijken en zien in een prettige omgeving raad ik zonder enige twijfel een fotografiecursus aan bij Patrick en Babs in Pebrú!
Eva
Ps. Mina.., pas je een beetje op Rens over drie weken? :)
Reactie basis cursus juli 2014
Ik wilde een week een doe-vakantie; ontspanning en leren fotograferen. Wat klinkt dan beter dan een digitale fotografie vakantie? De vakantiesfeer was geweldig op de camping en door de gezellige wijnmomenten met de medekampeerders. En door Patrick kan ik nu fotograferen! Het enthousiasme van Patrick, de no-nonsense benadering en de vele oefeningen en nabesprekingen maakten het een geweldige leerzame en leuke week. Na de spugende Lama oefening als afsluiting werd ik de volgende dag door Babs weer naar het vliegveld gebracht. Wat een service! Eenmaal thuis merk ik dat ik anders kijk naar licht en lucht en andere beelden en veel mooiere foto’s maak. En dankzij de geweldige omgeving en verzorging is het ook echt een vakantie geweest.
Groetjes
Irma
Ik wilde een week een doe-vakantie; ontspanning en leren fotograferen. Wat klinkt dan beter dan een digitale fotografie vakantie? De vakantiesfeer was geweldig op de camping en door de gezellige wijnmomenten met de medekampeerders. En door Patrick kan ik nu fotograferen! Het enthousiasme van Patrick, de no-nonsense benadering en de vele oefeningen en nabesprekingen maakten het een geweldige leerzame en leuke week. Na de spugende Lama oefening als afsluiting werd ik de volgende dag door Babs weer naar het vliegveld gebracht. Wat een service! Eenmaal thuis merk ik dat ik anders kijk naar licht en lucht en andere beelden en veel mooiere foto’s maak. En dankzij de geweldige omgeving en verzorging is het ook echt een vakantie geweest.
Groetjes
Irma
Reactie vervolg cursus juli 2014
Ik vond het weer een erg leuke en leerzame week. Ik heb het gevoel dat ik nu echt mijn camera beheers in plaats van de camera mij. Ik kan nog beter de belichting en de sfeer van mijn foto’s bepalen.
Toen ik recent een serie foto’s van mijn schoondochter in 40-er jaren kleding maakte, merkte ik dus dat ik bij de nabewerking alleen bij sommige foto’s de huid wat heb verfraaid. In de categorie belichting, verzadiging etc. hoefde ik (vrijwel) niets te doen. Alle energie dus voor het echte werk: foto’s maken!
Erik
Ik vond het weer een erg leuke en leerzame week. Ik heb het gevoel dat ik nu echt mijn camera beheers in plaats van de camera mij. Ik kan nog beter de belichting en de sfeer van mijn foto’s bepalen.
Toen ik recent een serie foto’s van mijn schoondochter in 40-er jaren kleding maakte, merkte ik dus dat ik bij de nabewerking alleen bij sommige foto’s de huid wat heb verfraaid. In de categorie belichting, verzadiging etc. hoefde ik (vrijwel) niets te doen. Alle energie dus voor het echte werk: foto’s maken!
Erik
Reactie vervolg cursus juli 2014
Een week bij Patrick en Babs, juni 2014
Fotograferen, mijn grote hobby naast musiceren, heb ik weer eens goed opgepakt sinds ik 2 jaar geleden gestopt ben met werken.
Het eerste was een goede Camera kopen. Het werd de canon 7D met een goede lens speciaal voor deze camera de s 17 – 55 2.8 van Canon!
Ik was al een tijdje bezig in Raw ,maar dat beviel mij niet zo, ik bracht veel te veel uurtjes achter de PC door, ik vroeg mij regelmatig af of ik wel goed bezig was met Photoshop!!
Toen las ik op jou site een artikel over “in JPEG fotograferen” en m.n. de regie in eigen handen houden, alles uit je camera weten te halen ……… weten wat je doet dat sprak mij aan!Ik heb meteen een weekje in Pebru geboekt. Mijn verwachtingen waren hoog gespannen ik wilde veel leren en legde de lat ook erg hoog te hoog!! Werd dan ook regelmatig terug gefloten door de Meester! Je ritme zoeken, rust weten te houden dat was mijn opdracht. Daar ben ik mee aan de slag gegaan.
Ik ben nu alweer 5 maanden verder en kan zeggen dat ik veel zekerder ben geworden fotograferen is meer en meer genieten.
Ik ben beter gaan belichten; trapjes zijn niet meer weg te denken. Neuzen plakken ,kijken ,waar komt het licht vandaan wat is de korte / lange kant….wat een winst je kunt het overal toepassen. Avondfotografie een geweldig avontuur; het licht vast weten houden met je sluitertijd / ISO. Maar ook de ochtend nevelen een sprookje, met kelvin kleur bekennen! Sfeerlicht zoeken en vastleggen daar ben ik nu volop mee bezig “Pebru een stap verder”
Ik raad het iedereen aan die de camera de baas wil zijn, de regie heeft en dus zelf de foto maakt en niet achter de PC! Patrick bedankt het was soms een harde leerschool maar het heeft wel iets opgeleverd! Babs jij ook bedankt voor de overheerlijke vegetarische lunch en voor je warme spontaniteit.
Ik kom zeker nog eens terug.
Els.
Een week bij Patrick en Babs, juni 2014
Fotograferen, mijn grote hobby naast musiceren, heb ik weer eens goed opgepakt sinds ik 2 jaar geleden gestopt ben met werken.
Het eerste was een goede Camera kopen. Het werd de canon 7D met een goede lens speciaal voor deze camera de s 17 – 55 2.8 van Canon!
Ik was al een tijdje bezig in Raw ,maar dat beviel mij niet zo, ik bracht veel te veel uurtjes achter de PC door, ik vroeg mij regelmatig af of ik wel goed bezig was met Photoshop!!
Toen las ik op jou site een artikel over “in JPEG fotograferen” en m.n. de regie in eigen handen houden, alles uit je camera weten te halen ……… weten wat je doet dat sprak mij aan!Ik heb meteen een weekje in Pebru geboekt. Mijn verwachtingen waren hoog gespannen ik wilde veel leren en legde de lat ook erg hoog te hoog!! Werd dan ook regelmatig terug gefloten door de Meester! Je ritme zoeken, rust weten te houden dat was mijn opdracht. Daar ben ik mee aan de slag gegaan.
Ik ben nu alweer 5 maanden verder en kan zeggen dat ik veel zekerder ben geworden fotograferen is meer en meer genieten.
Ik ben beter gaan belichten; trapjes zijn niet meer weg te denken. Neuzen plakken ,kijken ,waar komt het licht vandaan wat is de korte / lange kant….wat een winst je kunt het overal toepassen. Avondfotografie een geweldig avontuur; het licht vast weten houden met je sluitertijd / ISO. Maar ook de ochtend nevelen een sprookje, met kelvin kleur bekennen! Sfeerlicht zoeken en vastleggen daar ben ik nu volop mee bezig “Pebru een stap verder”
Ik raad het iedereen aan die de camera de baas wil zijn, de regie heeft en dus zelf de foto maakt en niet achter de PC! Patrick bedankt het was soms een harde leerschool maar het heeft wel iets opgeleverd! Babs jij ook bedankt voor de overheerlijke vegetarische lunch en voor je warme spontaniteit.
Ik kom zeker nog eens terug.
Els.
Reactie vervolg cursus juni 2014
Na ruim een jaar weer terug in Pébru. Beetje zenuwachtig deze keer, want nu kon je immers niet meer zeggen: dat weet ik niet. En ook erg nieuwsgierig: dat flitsen, wat zou dat nu toch brengen (heb er tot nu toe een behoorlijke afkeer van gehad). En nu, weer terug op de thuisbasis en terugkijkend: NATUURLIJK WAANZINNIG VEEL GELEERD. Patrick zou Patrick niet zijn, als hij niet rustte voordat we echt stappen maakten. Gebruik maken van flits was een openbaring: wat kun je daar veel mee doen. En ergens in die week ging bij mij de controle- en perfectionisme knop ook om: gewoon doen, gewoon proberen, mezelf volkomen verrassend. Heb met die herinnering nog steeds een big smile op mijn gezicht! Wederom veel dank en tot ziens.
Hartelijke groet,
Els Hendriks
Na ruim een jaar weer terug in Pébru. Beetje zenuwachtig deze keer, want nu kon je immers niet meer zeggen: dat weet ik niet. En ook erg nieuwsgierig: dat flitsen, wat zou dat nu toch brengen (heb er tot nu toe een behoorlijke afkeer van gehad). En nu, weer terug op de thuisbasis en terugkijkend: NATUURLIJK WAANZINNIG VEEL GELEERD. Patrick zou Patrick niet zijn, als hij niet rustte voordat we echt stappen maakten. Gebruik maken van flits was een openbaring: wat kun je daar veel mee doen. En ergens in die week ging bij mij de controle- en perfectionisme knop ook om: gewoon doen, gewoon proberen, mezelf volkomen verrassend. Heb met die herinnering nog steeds een big smile op mijn gezicht! Wederom veel dank en tot ziens.
Hartelijke groet,
Els Hendriks
Reactie vervolg cursus juni 2014
Saaie naam voor een inspirerende cursus
Eenmaal weer thuis, met alle nieuwe kennis en ideeën, vraag ik me af waarom Patrick zo’n ontzettend saaie naam heeft gekozen voor de cursus die ik zojuist heb gevolgd.
Vervolgcursus. Hoe verzin je het!
Misschien is het omdat zijn cursussen geen flitsende slogan of ondertitel nodig hebben. Zijn cursisten zorgen immers voor de promotie: hun positieve reacties en vooral ook de prachtige foto’s die ze maken tijdens de cursussen en daarna.
Alle one-liners van Patrick zijn zo te gebruiken als slogan. Maar goed dat ie dat niet doet, en gewoon, degelijk en zeer inspirerend les geeft. Daar heb ik echt wat aan.
Patrick bedankt!
Marie-José
Saaie naam voor een inspirerende cursus
Eenmaal weer thuis, met alle nieuwe kennis en ideeën, vraag ik me af waarom Patrick zo’n ontzettend saaie naam heeft gekozen voor de cursus die ik zojuist heb gevolgd.
Vervolgcursus. Hoe verzin je het!
Misschien is het omdat zijn cursussen geen flitsende slogan of ondertitel nodig hebben. Zijn cursisten zorgen immers voor de promotie: hun positieve reacties en vooral ook de prachtige foto’s die ze maken tijdens de cursussen en daarna.
Alle one-liners van Patrick zijn zo te gebruiken als slogan. Maar goed dat ie dat niet doet, en gewoon, degelijk en zeer inspirerend les geeft. Daar heb ik echt wat aan.
Patrick bedankt!
Marie-José
Reactie vervolg cursus juni 2014
Leren van Rembrandt
Veel te vaak lag mijn camera stof te vangen in de kast. Frustratie over het resultaat van mijn foto's was daar een belangrijke reden van en vooral het niet weten hoe te verbeteren. Ik liep steeds weer tegen mijn (technische) beperkingen aan. Daar is nu verandering in gekomen want ik ben op les geweest bij de ware Rembrandt van de fotografie! En dat in het prachtige Pébru.
In een week tijd leer je meer dan wat je in die korte tijd voor mogelijk had gehouden. Patrick is de meester van het licht en heeft gelukkig de keuze gemaakt zijn kennis en passie met ons te delen. De technische aspecten komen ruimschoots aan bod maar er is ook ruimte voor beeldvorming en creativiteit.
Wat laat je zien en welke keuze maak je. Patrick is kritisch en legt de lat hoog, maar geen angst, het blijft leuk. Na de cursus weet je dat je nog een hoop moet oefenen, maar vooral hoe je dat gaat aanpakken.
Met Babs als warme, attente gastvrouw kan de week niet meer stuk. Bij haar kun je terecht met al je (niet foto-gerelateerde) vragen over routes, marktjes ed. En en passant deelt ze ook nog haar schoonheidsgeheimen met je. Binnen een paar dagen was ik van mijn huidprobleempjes af. :)
Een nadeel, binnen een week was ik mijn camera 'ontgroeid' en dat wordt sparen want je wilt beter en mooier.
Volgend jaar de vervolgcursus! Enne... het boek dat Patrick aan het schrijven is is wat mij betreft nu al een klassieker.
Groetjes, Annet
Leren van Rembrandt
Veel te vaak lag mijn camera stof te vangen in de kast. Frustratie over het resultaat van mijn foto's was daar een belangrijke reden van en vooral het niet weten hoe te verbeteren. Ik liep steeds weer tegen mijn (technische) beperkingen aan. Daar is nu verandering in gekomen want ik ben op les geweest bij de ware Rembrandt van de fotografie! En dat in het prachtige Pébru.
In een week tijd leer je meer dan wat je in die korte tijd voor mogelijk had gehouden. Patrick is de meester van het licht en heeft gelukkig de keuze gemaakt zijn kennis en passie met ons te delen. De technische aspecten komen ruimschoots aan bod maar er is ook ruimte voor beeldvorming en creativiteit.
Wat laat je zien en welke keuze maak je. Patrick is kritisch en legt de lat hoog, maar geen angst, het blijft leuk. Na de cursus weet je dat je nog een hoop moet oefenen, maar vooral hoe je dat gaat aanpakken.
Met Babs als warme, attente gastvrouw kan de week niet meer stuk. Bij haar kun je terecht met al je (niet foto-gerelateerde) vragen over routes, marktjes ed. En en passant deelt ze ook nog haar schoonheidsgeheimen met je. Binnen een paar dagen was ik van mijn huidprobleempjes af. :)
Een nadeel, binnen een week was ik mijn camera 'ontgroeid' en dat wordt sparen want je wilt beter en mooier.
Volgend jaar de vervolgcursus! Enne... het boek dat Patrick aan het schrijven is is wat mij betreft nu al een klassieker.
Groetjes, Annet
Reactie Meester klas juni 2014
Een meestercursus is altijd anders, altijd spannend en super leerzaam. Deze ook.
Vriendelijk groetend,
Guda
Een meestercursus is altijd anders, altijd spannend en super leerzaam. Deze ook.
Vriendelijk groetend,
Guda
Reactie basis cursus juni 2014
In juni heb ik de basiscursus bij Patrick gevolgd. Ik dacht dat ik al redelijk kon fotograferen. Echter bij de eerste de beste oefening zie je direct dat je niet voor niets naar Frankrijk bent afgereisd.
Nu, ruim anderhalve maand later, zie ik dat mijn foto’s er beter op geworden zijn. Het consequent schieten van trappetjes en het lezen van het histogram zorgen er voor dat je beter belichte foto’s krijgt. En dat is toch de basis voor een goede foto.
Ik zie dat als ik de foto’s die ik nu maak vergelijk met die van voor de cursus. Standaard fotografeerde ik in RAW en met het noodzakelijke nabewerken kreeg ik dan uiteindelijke de gewenste foto. Dat kostte veel tijd, niet allen voor het bewerken maar ook het inlezen van de foto’s in LR. De camera is niet meer van de JPEG stand af geweest. Ook omdat ik de foto’s in JPEG qua kleur mooier vind. Door de vele oefeningen ben ik nog beter gaan kijken. Meer oog voor klein en lichtcontrasten.
Patrick is een echte vakman en een toegewijd docent. Serieus als het moet en een lach als het kan. Hij besteedt veel aandacht aan het nabespreken van de foto’s. Iedereen komt uitgebreid aan de beurt. Tijdens het fotograferen krijg je veel tips en hij weet je met zijn opbouwende kritiek op de juiste wijze te prikkelen.
Over het verblijf in Pébru zou ik zeggen ervaren het vooral zelf. Na een week wilde ik niet meer terug.
De komende tijd veel oefenen en volgend jaar weer die kant op. Er valt van Patrick namelijk nog veel te leren.
Tonnis
In juni heb ik de basiscursus bij Patrick gevolgd. Ik dacht dat ik al redelijk kon fotograferen. Echter bij de eerste de beste oefening zie je direct dat je niet voor niets naar Frankrijk bent afgereisd.
Nu, ruim anderhalve maand later, zie ik dat mijn foto’s er beter op geworden zijn. Het consequent schieten van trappetjes en het lezen van het histogram zorgen er voor dat je beter belichte foto’s krijgt. En dat is toch de basis voor een goede foto.
Ik zie dat als ik de foto’s die ik nu maak vergelijk met die van voor de cursus. Standaard fotografeerde ik in RAW en met het noodzakelijke nabewerken kreeg ik dan uiteindelijke de gewenste foto. Dat kostte veel tijd, niet allen voor het bewerken maar ook het inlezen van de foto’s in LR. De camera is niet meer van de JPEG stand af geweest. Ook omdat ik de foto’s in JPEG qua kleur mooier vind. Door de vele oefeningen ben ik nog beter gaan kijken. Meer oog voor klein en lichtcontrasten.
Patrick is een echte vakman en een toegewijd docent. Serieus als het moet en een lach als het kan. Hij besteedt veel aandacht aan het nabespreken van de foto’s. Iedereen komt uitgebreid aan de beurt. Tijdens het fotograferen krijg je veel tips en hij weet je met zijn opbouwende kritiek op de juiste wijze te prikkelen.
Over het verblijf in Pébru zou ik zeggen ervaren het vooral zelf. Na een week wilde ik niet meer terug.
De komende tijd veel oefenen en volgend jaar weer die kant op. Er valt van Patrick namelijk nog veel te leren.
Tonnis
Reactie basis cursus juni 2014
Dag 1:
Hoi mien lieve Babs. (omhelzing / embrasse etc. na een weerzien van 1,25 jaar)
Van harte gefeliciteerd met de verjaardag van jouw lieve dochters. Ik heb een cadeau voor hun meegebracht en vraag me af of ik het cadeau nu wel kan geven als er meer gasten zijn ? Pas de problème! Nee hoor geen enkel probleem: we gaan lekker taart eten.
„Bonjour Janna en Mina” bonne anniversaire et une grande bise de ma femme Ans !
Dank je wel. (je verwacht dan merci)
Er is taart en er zijn nog meer gasten. Dus laten we feest vieren.
Dan ben ik iets uit het veld geslagen. Ik zie Patrick, Marja, Ton en een voor mij nieuw gezicht Suzanne.
Dan realiseer ik mij dat ik eigenlijk weer een reunie heb. Ik ben weer thuis in Pébru.
De taart wordt aangesneden en (uiteraard onder het genot van een drankje) verorberd.
De kou is uit de lucht, De warmte treedt binnen: Het feest kan beginnen !
Dag 2 t/m 6:
Na een aantal herhalingen van het geleerde tijdens de basiscursus begint het echte werk:
Kijken, nadenken, oefenen, herhalen, lunchpauze en weer kijken, nadenken, oefenen, herhalen.
Je komt er achter dat je nog lang niet alles weet.
Dan de praktijk in: van daglicht bijna nachtlicht maken. Van slecht weer mooi weer maken. Mooie limousine koeien zoeken en daarna fotograferen. Spelen met flitslicht en leren toveren. Portretfotografie met flitslicht, het oude Argentat bezoeken en karakterestieke plaatjes schieten. Steeds opnieuw de resultaten bespreken. Landschappen, bossen, stuwdammen en als klap op de vuurpijl een monument bij avondlicht met flitslicht fotograferen.
Kortom een week waarin ik veel geleerd heb, waarbij uiteraard niet onvermeld mag blijven dat het niet alleen een leerzame week was, maar minstens zoveel een leuke en gezellige week, doorspekt met uitstekend door Babs verzorgde lunches, ter afsluiting een bezoek aan de Belgische vrienden van Babs en Patrick met een uitstekend verzorgd diner en rijk vloeiende wijn in een onvoorstelbaar mooie ambiance.
En dat alles mag je dan delen met 3 fantastische medecursisten Suzanne, Marja en Ton. Geweldig.
Andre
Dag 1:
Hoi mien lieve Babs. (omhelzing / embrasse etc. na een weerzien van 1,25 jaar)
Van harte gefeliciteerd met de verjaardag van jouw lieve dochters. Ik heb een cadeau voor hun meegebracht en vraag me af of ik het cadeau nu wel kan geven als er meer gasten zijn ? Pas de problème! Nee hoor geen enkel probleem: we gaan lekker taart eten.
„Bonjour Janna en Mina” bonne anniversaire et une grande bise de ma femme Ans !
Dank je wel. (je verwacht dan merci)
Er is taart en er zijn nog meer gasten. Dus laten we feest vieren.
Dan ben ik iets uit het veld geslagen. Ik zie Patrick, Marja, Ton en een voor mij nieuw gezicht Suzanne.
Dan realiseer ik mij dat ik eigenlijk weer een reunie heb. Ik ben weer thuis in Pébru.
De taart wordt aangesneden en (uiteraard onder het genot van een drankje) verorberd.
De kou is uit de lucht, De warmte treedt binnen: Het feest kan beginnen !
Dag 2 t/m 6:
Na een aantal herhalingen van het geleerde tijdens de basiscursus begint het echte werk:
Kijken, nadenken, oefenen, herhalen, lunchpauze en weer kijken, nadenken, oefenen, herhalen.
Je komt er achter dat je nog lang niet alles weet.
Dan de praktijk in: van daglicht bijna nachtlicht maken. Van slecht weer mooi weer maken. Mooie limousine koeien zoeken en daarna fotograferen. Spelen met flitslicht en leren toveren. Portretfotografie met flitslicht, het oude Argentat bezoeken en karakterestieke plaatjes schieten. Steeds opnieuw de resultaten bespreken. Landschappen, bossen, stuwdammen en als klap op de vuurpijl een monument bij avondlicht met flitslicht fotograferen.
Kortom een week waarin ik veel geleerd heb, waarbij uiteraard niet onvermeld mag blijven dat het niet alleen een leerzame week was, maar minstens zoveel een leuke en gezellige week, doorspekt met uitstekend door Babs verzorgde lunches, ter afsluiting een bezoek aan de Belgische vrienden van Babs en Patrick met een uitstekend verzorgd diner en rijk vloeiende wijn in een onvoorstelbaar mooie ambiance.
En dat alles mag je dan delen met 3 fantastische medecursisten Suzanne, Marja en Ton. Geweldig.
Andre
Reactie basis cursus juni 2014
Patrick is een bevlogen leraar die een hart heeft voor het ambachtelijke fotografievak. Hij weet met duidelijke voorbeelden de cursist te overtuigen dat je beter in JPF dan in RAW kunt fotograferen, ook al is hij daarmee een roepende in de woestijn. Mede omdat je in JPG beter leert belichten en de witbalans in te stellen omdat je niet wordt beïnvloed door de schijnveiligheid die RAW biedt. Ook bij portretfotografie heeft hij zijn afwijkende mening duidelijk op ons weten over te brengen. Door te leren “neuzenplakken” weet je voorwerpen goed te fotograferen zodat je weet wat de “lange kant” is en daardoor de lichtinval op het onderwerp goed weet in te schatten. Hierdoor probeer je altijd bij het fotograferen de “lange kant” in de schaduw en het “gelaat” van het betreffende voorwerp in het licht te plaatsen.
Naast een vrij pittig cursusprogramma bleef er gelukkig voldoende tijd over om je te ontspannen en van het prachtige Zuid-Franse landschap te genieten. Mede omdat de fotografische oplossingen zo simpel zijn. Menig fotograaf maakt geen lichttrapje en fotografeert altijd met de “belichtingsdiagram” in het midden omdat bij hen de basiskennis van de fotografie ontbreekt. Zulke fotografen fotograferen meestal in RAW omdat ze denken dat ze met een fotobewerkingsprogramma de belichtingsfoutjes eruit kunnen halen. Maar ze weten niet dat een niet goed belicht foto in JPG en/of RAW een slecht belichte foto blijft, hoe lang je ook nabewerkt! Daarnaast heb ik bij de basiscursus geleert om mijn fotocamera beter te leren begrijpen zodat ik eindelijk weet wat ik een kleine twee jaar geleden gekocht heb! Kortom een leerzame cursus die ik iedereen, die van fotograferen houdt, van harte wil aanraden.
Met vriendelijke groet,
Otto Vaessen.
Patrick is een bevlogen leraar die een hart heeft voor het ambachtelijke fotografievak. Hij weet met duidelijke voorbeelden de cursist te overtuigen dat je beter in JPF dan in RAW kunt fotograferen, ook al is hij daarmee een roepende in de woestijn. Mede omdat je in JPG beter leert belichten en de witbalans in te stellen omdat je niet wordt beïnvloed door de schijnveiligheid die RAW biedt. Ook bij portretfotografie heeft hij zijn afwijkende mening duidelijk op ons weten over te brengen. Door te leren “neuzenplakken” weet je voorwerpen goed te fotograferen zodat je weet wat de “lange kant” is en daardoor de lichtinval op het onderwerp goed weet in te schatten. Hierdoor probeer je altijd bij het fotograferen de “lange kant” in de schaduw en het “gelaat” van het betreffende voorwerp in het licht te plaatsen.
Naast een vrij pittig cursusprogramma bleef er gelukkig voldoende tijd over om je te ontspannen en van het prachtige Zuid-Franse landschap te genieten. Mede omdat de fotografische oplossingen zo simpel zijn. Menig fotograaf maakt geen lichttrapje en fotografeert altijd met de “belichtingsdiagram” in het midden omdat bij hen de basiskennis van de fotografie ontbreekt. Zulke fotografen fotograferen meestal in RAW omdat ze denken dat ze met een fotobewerkingsprogramma de belichtingsfoutjes eruit kunnen halen. Maar ze weten niet dat een niet goed belicht foto in JPG en/of RAW een slecht belichte foto blijft, hoe lang je ook nabewerkt! Daarnaast heb ik bij de basiscursus geleert om mijn fotocamera beter te leren begrijpen zodat ik eindelijk weet wat ik een kleine twee jaar geleden gekocht heb! Kortom een leerzame cursus die ik iedereen, die van fotograferen houdt, van harte wil aanraden.
Met vriendelijke groet,
Otto Vaessen.
Reactie basis cursus juni 2014
Ik ben een man, en mannen houden van gadgets. Als je dat nu combineert met een hobby als fotografie dan snap je het wel. Geen mooie foto ‘s avonds? Dan een camera met een grotere sensor. Foto niet scherp,statiefje lost het op. Af en toe tijd voor een extra lensje etc. etc.
Het enige dat ik niet doe is het lezen van gebruiksaanwijzingen, die zijn voor dummies. Waar vrouwen geen handleiding nodig hebben voor het krijgen en opvoeden van kinderen, daar hebben wij mannen het veel belangrijkere ‘gevoel voor techniek’.
Mijn strategie bleek echter niet onbeperkt houdbaar. Ik was al aan het kijken of ik misschien een golfkarretje kon aanschaffen voor mijn
apparatuur als ik ging fotograferen. En dan natuurlijk ook een grotere auto. Daar heeft Annemiek een stokje voor gestoken. De enige weg naar verbetering die mij rest is dus gaan begrijpen wat ik aan het doen ben, een cursus volgen. Wat een afgang, een cursus is eigenlijk gewoon een handleiding, maar dan voor losers.
Zo kwam ik in Pebru terecht. Een eind van huis, en niemand die me daar zou herkennen (ik schaam me dood). Lekker ergens in de binnenlanden van Frankrijk. Dat is gewoon zuidelijk rijden totdat de inboorlingen allemaal een alpino op hebben die ze recht duwen met een stokbrood.
Weer mis, weinig inboorlingen te zien terwijl mijn Vlaamse assistente zei: “over 200m rechtsaf, daarna, bestemming bereikt”.
Gelukkig had Annemiek de route die op de site staat meegenomen. De cursusleiding woont in de stal stond er, en cryptisch daarbij
“aanbellen bij het zwaantje”. Dat zwaantje heb ik niet gevonden, wel twee honden, die als één kluwen geel bont aan kwamen rollen. De week was begonnen.
Ik had geluk, ik kende niemand van de cursisten, en ik had natuurlijk een schuilnaam gebruikt (makkelijk voor zowel beroerde als beroemde fotografen) dus mijn anonimiteit was gewaarborgd.
Het kost me wat moeite, maar ik moet toegeven, de eerste dag ging het niveau meteen een heel stuk omhoog. Dat werd de dagen daarna minder tot ik erachter kwam dat mijn voortgang omgekeerd evenredig was met de snelheid waarmee de glasbak vol raakte. Dat was dan ook mijn ontdekking van de week, je koppie erbij houden, dan komt het goed.
Het patroon van de week had ik snel door. Er werd wat achtergrond informatie gedeeld, daarna werd je weg gestuurd om zelf te gaan spelen en als je terugkwam werden de foto’s besproken waarmee meteen duidelijk werd waar de vooraf gegeven instructies zo onduidelijk waren dat ik niet in staat was om een knappe foto te maken. Gezien het aantal van de fouten die ik zo verzamelde moet de cursus na deze week op een beduidend hoger niveau staan dan hiervoor. Ik heb alles fout gedaan wat maar mogelijk is, en nog een paar nieuwe fouten uitgevonden die voor mij nog nooit iemand gemaakt had. Mijn onverdroten zoektocht naar fouten werd wel steeds lastiger, tot mijn spijt ging er steeds meer goed, werden de foto’s beter en kon ik steeds minder vaak de schuld afschuiven. Erger nog, ik begon ook langzaam maar zeker te snappen dat mijn camera ook dingen kan die ik niet kan. Raar ding, zo’n camera.
Misschien komt de afname van mijn fouten ook wel omdat mijn onverdroten zoektocht Patrick zo zenuwachtig maakte dat hij niet van
onze zijde afweek. Ik denk dat hij op die manier probeerde te verdoezelen dat wij eigenlijk best wel heel goed waren, en dat hij
veel van ons leerde.
Kortom, ik ga een jaar lang nieuwe fouten verzamelen, om volgend jaar nog eens langs te komen om te laten zien dat het echt niet aan mij gelegen heeft.
Lars
Ik ben een man, en mannen houden van gadgets. Als je dat nu combineert met een hobby als fotografie dan snap je het wel. Geen mooie foto ‘s avonds? Dan een camera met een grotere sensor. Foto niet scherp,statiefje lost het op. Af en toe tijd voor een extra lensje etc. etc.
Het enige dat ik niet doe is het lezen van gebruiksaanwijzingen, die zijn voor dummies. Waar vrouwen geen handleiding nodig hebben voor het krijgen en opvoeden van kinderen, daar hebben wij mannen het veel belangrijkere ‘gevoel voor techniek’.
Mijn strategie bleek echter niet onbeperkt houdbaar. Ik was al aan het kijken of ik misschien een golfkarretje kon aanschaffen voor mijn
apparatuur als ik ging fotograferen. En dan natuurlijk ook een grotere auto. Daar heeft Annemiek een stokje voor gestoken. De enige weg naar verbetering die mij rest is dus gaan begrijpen wat ik aan het doen ben, een cursus volgen. Wat een afgang, een cursus is eigenlijk gewoon een handleiding, maar dan voor losers.
Zo kwam ik in Pebru terecht. Een eind van huis, en niemand die me daar zou herkennen (ik schaam me dood). Lekker ergens in de binnenlanden van Frankrijk. Dat is gewoon zuidelijk rijden totdat de inboorlingen allemaal een alpino op hebben die ze recht duwen met een stokbrood.
Weer mis, weinig inboorlingen te zien terwijl mijn Vlaamse assistente zei: “over 200m rechtsaf, daarna, bestemming bereikt”.
Gelukkig had Annemiek de route die op de site staat meegenomen. De cursusleiding woont in de stal stond er, en cryptisch daarbij
“aanbellen bij het zwaantje”. Dat zwaantje heb ik niet gevonden, wel twee honden, die als één kluwen geel bont aan kwamen rollen. De week was begonnen.
Ik had geluk, ik kende niemand van de cursisten, en ik had natuurlijk een schuilnaam gebruikt (makkelijk voor zowel beroerde als beroemde fotografen) dus mijn anonimiteit was gewaarborgd.
Het kost me wat moeite, maar ik moet toegeven, de eerste dag ging het niveau meteen een heel stuk omhoog. Dat werd de dagen daarna minder tot ik erachter kwam dat mijn voortgang omgekeerd evenredig was met de snelheid waarmee de glasbak vol raakte. Dat was dan ook mijn ontdekking van de week, je koppie erbij houden, dan komt het goed.
Het patroon van de week had ik snel door. Er werd wat achtergrond informatie gedeeld, daarna werd je weg gestuurd om zelf te gaan spelen en als je terugkwam werden de foto’s besproken waarmee meteen duidelijk werd waar de vooraf gegeven instructies zo onduidelijk waren dat ik niet in staat was om een knappe foto te maken. Gezien het aantal van de fouten die ik zo verzamelde moet de cursus na deze week op een beduidend hoger niveau staan dan hiervoor. Ik heb alles fout gedaan wat maar mogelijk is, en nog een paar nieuwe fouten uitgevonden die voor mij nog nooit iemand gemaakt had. Mijn onverdroten zoektocht naar fouten werd wel steeds lastiger, tot mijn spijt ging er steeds meer goed, werden de foto’s beter en kon ik steeds minder vaak de schuld afschuiven. Erger nog, ik begon ook langzaam maar zeker te snappen dat mijn camera ook dingen kan die ik niet kan. Raar ding, zo’n camera.
Misschien komt de afname van mijn fouten ook wel omdat mijn onverdroten zoektocht Patrick zo zenuwachtig maakte dat hij niet van
onze zijde afweek. Ik denk dat hij op die manier probeerde te verdoezelen dat wij eigenlijk best wel heel goed waren, en dat hij
veel van ons leerde.
Kortom, ik ga een jaar lang nieuwe fouten verzamelen, om volgend jaar nog eens langs te komen om te laten zien dat het echt niet aan mij gelegen heeft.
Lars
Reactie vervolg cursus mei 2014
Net twee-en-een-half-uur terug na een ritje van 11 uur, maar meteen aan het reageren. Dit keer de vervolgcursus gedaan. Denk je dat je een beetje idee hebt wat je te wachten staat. Niet dus!! Er worden echt weer nieuwe trucs aan het assortiment toegevoegd. Contrastinstellingen, kleurverzadiging en als klap op de vuurpijl 3 dagen flitsen, maar dan los van de camera. Draadloos.
“Je flitser wordt vanaf nu je grootste vriend” Nou Patrick, daarin heb je me overtuigd. En ik weet zeker; ook mijn medecursisten. Wat geweldig is dat zeg. Met een flitser en een cursus van Patrick blijken Hans Klok en consorten, kleine jongens als het gaat om het creëren van illusies.
Er kleeft echter nog wel een probleem aan cursussen van Patrick en een verblijf op P&B; het werkt verslavend!! Maar wat nu? Eerst een flitscursus of toch eerst printen? Laat ik eerst maar eens zien dat mijn huidige verlanglijstje met fotospullen leeg kan maken.
Maar dan nog wat:
De hele weg naar huis heeft de quote “Je fantasie is je enige beperking” en de bewering dat zelfs walvissen op volle zee te flitsen moeten zijn, door mijn hoofd gespeeld. Op basis van mijn toch wel redelijk uitgebreide kennis en ervaring met walvissen, heb ik Patrick eigenlijk zitten uitlachen (in dit geval zullen budgetten wellicht een nog grotere beperking zijn). Met zijn overtuiging en ideeën, echter, heeft hij me toch wel mooi aan het twijfelen gebracht.
Misschien doen we het nog eens Patrick. Want zo’n ervaring zou ik dan wel graag met je willen delen.
En één ding is zeker: “I’ll be back”
Babs, Patrick, ik wil jullie bedanken voor de warmte en de vriendschap, die ik van jullie heb mogen ontvangen. Het was, voor mij, in meerdere opzichten een hele bijzondere week. Waar ik nog lang aan zal terugdenken. Bedankt!!
Ton
Net twee-en-een-half-uur terug na een ritje van 11 uur, maar meteen aan het reageren. Dit keer de vervolgcursus gedaan. Denk je dat je een beetje idee hebt wat je te wachten staat. Niet dus!! Er worden echt weer nieuwe trucs aan het assortiment toegevoegd. Contrastinstellingen, kleurverzadiging en als klap op de vuurpijl 3 dagen flitsen, maar dan los van de camera. Draadloos.
“Je flitser wordt vanaf nu je grootste vriend” Nou Patrick, daarin heb je me overtuigd. En ik weet zeker; ook mijn medecursisten. Wat geweldig is dat zeg. Met een flitser en een cursus van Patrick blijken Hans Klok en consorten, kleine jongens als het gaat om het creëren van illusies.
Er kleeft echter nog wel een probleem aan cursussen van Patrick en een verblijf op P&B; het werkt verslavend!! Maar wat nu? Eerst een flitscursus of toch eerst printen? Laat ik eerst maar eens zien dat mijn huidige verlanglijstje met fotospullen leeg kan maken.
Maar dan nog wat:
De hele weg naar huis heeft de quote “Je fantasie is je enige beperking” en de bewering dat zelfs walvissen op volle zee te flitsen moeten zijn, door mijn hoofd gespeeld. Op basis van mijn toch wel redelijk uitgebreide kennis en ervaring met walvissen, heb ik Patrick eigenlijk zitten uitlachen (in dit geval zullen budgetten wellicht een nog grotere beperking zijn). Met zijn overtuiging en ideeën, echter, heeft hij me toch wel mooi aan het twijfelen gebracht.
Misschien doen we het nog eens Patrick. Want zo’n ervaring zou ik dan wel graag met je willen delen.
En één ding is zeker: “I’ll be back”
Babs, Patrick, ik wil jullie bedanken voor de warmte en de vriendschap, die ik van jullie heb mogen ontvangen. Het was, voor mij, in meerdere opzichten een hele bijzondere week. Waar ik nog lang aan zal terugdenken. Bedankt!!
Ton
Reactie flits cursus mei 2014
Een flitscursus in mijn eentje! Stiekem dus gewoon een privecursus... Ik had me voorgesteld dat de week ontzettend leuk zou gaan worden en heel intensief zo één op één. Beide verwachtingen zijn uitgekomen! Het was voor mij de derde keer dat ik naar Pebru ging en wist dus wel ongeveer wat me te wachten stond.
Op maandag ochtend nog even de laatste dingen herhaald van de vervolgcursus naar aanleiding van de foto's die ik daarna nog had gemaakt. Daarna vlug door naar het flitsen. Daar kwam ik immers voor... Samen afstemmen en overleggen wat het plan was voor de week en leuke dingen bedenken die we op de foto gaan zetten. Even lekker inkomen in de week en deze week goed beginnen met de basis dus.
Dinsdag lekker in de studio (die ontzettend mooi geworden is trouwens) "gepielemoosd" op een dubbelportret van Patrski en Tonkalov tijdens een potje schaak. Twee mensen tegenover elkaar en allebei met een "mooi lichtje erop". Uiteindelijk is het een foto geworden met twee Patricks in 1 foto. Super leuk resultaat. Hard gelachen samen om het resultaat.
Woensdag begonnen om een oude jaren 30/40 foto na te maken. Het licht van het oude Hollywood, de slechtere camera's van die tijd en uiteraard in zwart wit. Heel anders denken in zwart wit dus, en opzettelijk de camera van nu 'slechter' maken om die sfeer te maken. Babs had zich heftig opgemaakt voor de foto en heeft heel geduldig geposeerd tot we de plaat te pakken hadden. Twee geweldige fotos als resultaat van de ochtend. In de avond zouden Patrick en ik "strepen gaan trekken". Patrick op de fiets en dan door de combi van bestaand licht en flitslicht de beweging van Patrick vastleggen. Het regende alleen pijpestelen die avond. Uiteindelijk heb ik "droog" onder de klep van de bus gestaan met 1 flitser en heeft Patrick met gevaar voor eigen leven door de bliksem gefiets door de stromende regen!! Kijk, dan heb je wat over voor je cursist!!
Donderdag ochtend weer in studio. Hoe krijg je een mooie witte achtergrond? In allerlei opstellingen hebben we dit voor elkaar gekregen. 'S avonds mocht Babs weer op de foto, maar nu op een tafel, in het wit, met rook en een ongelofelijk mooi ondergaande zon. Uiteindelijk 4 flitsers gebruikt, maar wat een super plaat is dat geworden!!
Vrijdag nog lekker geoefend in het kerkje vlak bij. Weer een geduldige Babs die op blote voeten op de koude kerkvloer geweldig meewerkt. Goede oefening in sfeer maken en de combi makken met bestaand licht en flitslicht.
Na deze geweldige week ben ik (en Patrick ook geloof ik) moe, maar vooral voldaan!! Ik heb wederom genoten!! Dank je wel Patrick voor de goede uitleg, het fietsen door de stromende regen en de lol die we samen hebben gehad!! Ik heb weer super veel geleerd!! Dank je wel Babs voor het geduld en het vele poseren deze week!! Ik ben heel trots op het resultaat! En samen bedankt voor de gastvrijheid en gezelligheid!! Ik ga zeker nog een keer terug komen om te leren printen!!
Groetjes Ton
Een flitscursus in mijn eentje! Stiekem dus gewoon een privecursus... Ik had me voorgesteld dat de week ontzettend leuk zou gaan worden en heel intensief zo één op één. Beide verwachtingen zijn uitgekomen! Het was voor mij de derde keer dat ik naar Pebru ging en wist dus wel ongeveer wat me te wachten stond.
Op maandag ochtend nog even de laatste dingen herhaald van de vervolgcursus naar aanleiding van de foto's die ik daarna nog had gemaakt. Daarna vlug door naar het flitsen. Daar kwam ik immers voor... Samen afstemmen en overleggen wat het plan was voor de week en leuke dingen bedenken die we op de foto gaan zetten. Even lekker inkomen in de week en deze week goed beginnen met de basis dus.
Dinsdag lekker in de studio (die ontzettend mooi geworden is trouwens) "gepielemoosd" op een dubbelportret van Patrski en Tonkalov tijdens een potje schaak. Twee mensen tegenover elkaar en allebei met een "mooi lichtje erop". Uiteindelijk is het een foto geworden met twee Patricks in 1 foto. Super leuk resultaat. Hard gelachen samen om het resultaat.
Woensdag begonnen om een oude jaren 30/40 foto na te maken. Het licht van het oude Hollywood, de slechtere camera's van die tijd en uiteraard in zwart wit. Heel anders denken in zwart wit dus, en opzettelijk de camera van nu 'slechter' maken om die sfeer te maken. Babs had zich heftig opgemaakt voor de foto en heeft heel geduldig geposeerd tot we de plaat te pakken hadden. Twee geweldige fotos als resultaat van de ochtend. In de avond zouden Patrick en ik "strepen gaan trekken". Patrick op de fiets en dan door de combi van bestaand licht en flitslicht de beweging van Patrick vastleggen. Het regende alleen pijpestelen die avond. Uiteindelijk heb ik "droog" onder de klep van de bus gestaan met 1 flitser en heeft Patrick met gevaar voor eigen leven door de bliksem gefiets door de stromende regen!! Kijk, dan heb je wat over voor je cursist!!
Donderdag ochtend weer in studio. Hoe krijg je een mooie witte achtergrond? In allerlei opstellingen hebben we dit voor elkaar gekregen. 'S avonds mocht Babs weer op de foto, maar nu op een tafel, in het wit, met rook en een ongelofelijk mooi ondergaande zon. Uiteindelijk 4 flitsers gebruikt, maar wat een super plaat is dat geworden!!
Vrijdag nog lekker geoefend in het kerkje vlak bij. Weer een geduldige Babs die op blote voeten op de koude kerkvloer geweldig meewerkt. Goede oefening in sfeer maken en de combi makken met bestaand licht en flitslicht.
Na deze geweldige week ben ik (en Patrick ook geloof ik) moe, maar vooral voldaan!! Ik heb wederom genoten!! Dank je wel Patrick voor de goede uitleg, het fietsen door de stromende regen en de lol die we samen hebben gehad!! Ik heb weer super veel geleerd!! Dank je wel Babs voor het geduld en het vele poseren deze week!! Ik ben heel trots op het resultaat! En samen bedankt voor de gastvrijheid en gezelligheid!! Ik ga zeker nog een keer terug komen om te leren printen!!
Groetjes Ton
Reactie basis cursus mei 2014
Een heerlijke week heb ik gehad in de gezellige Case van Babs en Patrick. Niet alleen de prachtige omgeving, de rust en het weer hebben hier aan bijgedragen. Het zijn vooral de passies van Babs en Patrick die mijn verblijf tot een succes hebben gemaakt.
Patrick heeft ervoor gezorgd dat fotograferen een echte hobby is geworden. Met de duidelijke uitleg, praktijkgerichte aanpak en directe feed-back heeft Patrick zijn belofte waargemaakt. Aan het eind van de week kan je ook echt fotograferen.
Babs zorgt met haar vrolijkheid, gezellige praatjes tijdens haar werk in de moestuin en de heerlijke lunches dat het verblijf compleet is.
Bedankt Patrick en Babs voor deze onvergetelijke week.
Groeten Leonie
Een heerlijke week heb ik gehad in de gezellige Case van Babs en Patrick. Niet alleen de prachtige omgeving, de rust en het weer hebben hier aan bijgedragen. Het zijn vooral de passies van Babs en Patrick die mijn verblijf tot een succes hebben gemaakt.
Patrick heeft ervoor gezorgd dat fotograferen een echte hobby is geworden. Met de duidelijke uitleg, praktijkgerichte aanpak en directe feed-back heeft Patrick zijn belofte waargemaakt. Aan het eind van de week kan je ook echt fotograferen.
Babs zorgt met haar vrolijkheid, gezellige praatjes tijdens haar werk in de moestuin en de heerlijke lunches dat het verblijf compleet is.
Bedankt Patrick en Babs voor deze onvergetelijke week.
Groeten Leonie
Reactie basis cursus mei 2014
Daar sta sta je dan met je spiegelreflex. De zoveelste sinds 1978. Natuurlijk eerst nog met filmpjes. Sinds 2005 is voor mij het digitale tijdperk begonnen. Met een spiegelreflex. Een Nikon uiteraard.
Dat is de start van een hernieuwde zoektocht. Wat is anders? Hoe krijg ik de instellingen goed? Wat is een mooie kleur, wat is een mooie foto? Kijken, observeren, analyseren dat doe ik graag en bijna automatisch. Techniek vind ik ook boeiend. Wat is een mooie camera, kan ik nog beter kopen? En vooral hoe maak ik een mooie foto? Ik wil helemaal niet met een RAW file op de computer bezig zijn. Ik kan er niets mee. Maar ja lees er internet op na. Je bent een sukkel als je niet in RAW fotografeert. Dat is wel de wijdverbreide opvatting die ik lees. Soms lukt het mij om een mooie foto te maken. Dat is meer geluk dan wijsheid. Ik kom niet verder. Het aantal kliks op de camera lijkt ook wel beschamend als ik het vergelijk met de 10.000-den kliks van anderen. Ik kom niet verder dan een paar duizend. Hoe maak je eigenlijk een goede foto? Fotocursus dan maar? En welke moet ik dan kiezen? Wat ik op internet aantref ziet er wel aardig uit maar voelt niet goed voor mij. Gaat dit mij helpen? Ik denk het niet!
Een forum dan. Daar zijn vast veel mensen die weten waar ze over praten. Naast het spel: „wie heeft de grootste” gaat het vooral om wat kan een camera niet. Bijvoorbeeld. De belichtingsmeter wijkt af! hoe kan dat? Ja goeie vraag. Hoe kan dat?
Ergens een keer kom ik, bij toeval, de site tegen van een fotograaf, ene Patrick Mollema, die cursus geeft in Frankrijk. Hij heeft het een en ander geschreven, allemaal te lezen op de site. Het gaat over „kijken”. Het gaat over fotograferen, over techniek, over alles wat met fotografie te maken heeft. Patrick is uitgesproken. Over zijn opvattingen die hij allemaal kan onderbouwen. Mij spreekt het aan. Dit lijkt iemand die weet waar fotografie over gaat. Dus heb ik mij opgegegeven, voor de basiscursus. Het contact verloopt via Babs, de vrouw van Patrick. Zij reageert steeds snel en aardig. Ik weet best wat een diafragma is en een sluitertijd. En ik weet best nog wel wat meer. Maar hoe maak ik een mooie foto? We gaan het zien.
Terugkijkend op een week basiscursus.
Ik heb mij geen moment verveeld. Na deze week valt veel op de juiste plek. Fotograferen is nu echt leuk geworden. Patrick Mollema weet bijzonder goed waar hij over spreekt. Hij doet dat met technische kennis, met creatieve kennis, met liefde voor het vak, en met respect. Welke vraag ik ook stelde, Patrick wist een antwoord. Een vakman. Net waar ik naar op zoek was.
Een camera blijkt een stuk gereedschap, een fantastisch stuk gereedschap. Zonder kennis heb je er helemaal niets aan. Ook niet als je heel goed en dus duur koopt.
Een bijzonder leuke week. En een leerzame week. Een aanrader voor iedereen die echt wil leren fotograferen.
Wil je echt fotograferen? Koop dan niet een nieuwe camera, maar ga eerst een cursus volgen.
Bij Patrick Mollema? Ja, van harte aanbevolen!
Erwin van Aalst
Daar sta sta je dan met je spiegelreflex. De zoveelste sinds 1978. Natuurlijk eerst nog met filmpjes. Sinds 2005 is voor mij het digitale tijdperk begonnen. Met een spiegelreflex. Een Nikon uiteraard.
Dat is de start van een hernieuwde zoektocht. Wat is anders? Hoe krijg ik de instellingen goed? Wat is een mooie kleur, wat is een mooie foto? Kijken, observeren, analyseren dat doe ik graag en bijna automatisch. Techniek vind ik ook boeiend. Wat is een mooie camera, kan ik nog beter kopen? En vooral hoe maak ik een mooie foto? Ik wil helemaal niet met een RAW file op de computer bezig zijn. Ik kan er niets mee. Maar ja lees er internet op na. Je bent een sukkel als je niet in RAW fotografeert. Dat is wel de wijdverbreide opvatting die ik lees. Soms lukt het mij om een mooie foto te maken. Dat is meer geluk dan wijsheid. Ik kom niet verder. Het aantal kliks op de camera lijkt ook wel beschamend als ik het vergelijk met de 10.000-den kliks van anderen. Ik kom niet verder dan een paar duizend. Hoe maak je eigenlijk een goede foto? Fotocursus dan maar? En welke moet ik dan kiezen? Wat ik op internet aantref ziet er wel aardig uit maar voelt niet goed voor mij. Gaat dit mij helpen? Ik denk het niet!
Een forum dan. Daar zijn vast veel mensen die weten waar ze over praten. Naast het spel: „wie heeft de grootste” gaat het vooral om wat kan een camera niet. Bijvoorbeeld. De belichtingsmeter wijkt af! hoe kan dat? Ja goeie vraag. Hoe kan dat?
Ergens een keer kom ik, bij toeval, de site tegen van een fotograaf, ene Patrick Mollema, die cursus geeft in Frankrijk. Hij heeft het een en ander geschreven, allemaal te lezen op de site. Het gaat over „kijken”. Het gaat over fotograferen, over techniek, over alles wat met fotografie te maken heeft. Patrick is uitgesproken. Over zijn opvattingen die hij allemaal kan onderbouwen. Mij spreekt het aan. Dit lijkt iemand die weet waar fotografie over gaat. Dus heb ik mij opgegegeven, voor de basiscursus. Het contact verloopt via Babs, de vrouw van Patrick. Zij reageert steeds snel en aardig. Ik weet best wat een diafragma is en een sluitertijd. En ik weet best nog wel wat meer. Maar hoe maak ik een mooie foto? We gaan het zien.
Terugkijkend op een week basiscursus.
Ik heb mij geen moment verveeld. Na deze week valt veel op de juiste plek. Fotograferen is nu echt leuk geworden. Patrick Mollema weet bijzonder goed waar hij over spreekt. Hij doet dat met technische kennis, met creatieve kennis, met liefde voor het vak, en met respect. Welke vraag ik ook stelde, Patrick wist een antwoord. Een vakman. Net waar ik naar op zoek was.
Een camera blijkt een stuk gereedschap, een fantastisch stuk gereedschap. Zonder kennis heb je er helemaal niets aan. Ook niet als je heel goed en dus duur koopt.
Een bijzonder leuke week. En een leerzame week. Een aanrader voor iedereen die echt wil leren fotograferen.
Wil je echt fotograferen? Koop dan niet een nieuwe camera, maar ga eerst een cursus volgen.
Bij Patrick Mollema? Ja, van harte aanbevolen!
Erwin van Aalst
Reactie basis cursus april 2014
Sinds ik in Pébru ben geweest is fotograferen geen hobby’tje meer van me maar een dagelijks terugkerend feest.
Door de logische uitleg van Patrick zag ik op de 1e cursusdag al een heel groot verschil met de (vlakke) foto’s die ik voorheen maakte.
Het lesgeven gaat op een ontspannen, enorm vriendelijke en humoristische manier zodat je nooit het gevoel hebt domme fouten te maken. Hij leert je om op een andere manier naar licht en schaduw te kijken zodat je zelf de juiste keuzes kunt maken en dit niet meer aan de camera overlaat. Patrick reed ons rond in zijn bus naar de meest fotogenieke plekken in de omgeving. In zijn nieuwe studio werd ons de theorie uitgelegd en hebben wij een heel leerzame les in portretfotografie gehad.
Mede dankzij de goede uittips van Babs konden mijn man en kinderen zich ook prima vermaken. Al deze 'ingrediënten' tezamen én mijn medecursist, de sympathieke Erwin, hebben ervoor gezorgd dat ik een TOPweek heb gehad!
Trouwens, Patrick heeft er de hele week op gehamerd dat ik geduldiger moet zijn. Dat is inmiddels onder controle. Whahaa.
Na terugkomst in Nederland heb ik vier héle dagen gewacht met het boeken van de vervolgcursus.
Collinda
Sinds ik in Pébru ben geweest is fotograferen geen hobby’tje meer van me maar een dagelijks terugkerend feest.
Door de logische uitleg van Patrick zag ik op de 1e cursusdag al een heel groot verschil met de (vlakke) foto’s die ik voorheen maakte.
Het lesgeven gaat op een ontspannen, enorm vriendelijke en humoristische manier zodat je nooit het gevoel hebt domme fouten te maken. Hij leert je om op een andere manier naar licht en schaduw te kijken zodat je zelf de juiste keuzes kunt maken en dit niet meer aan de camera overlaat. Patrick reed ons rond in zijn bus naar de meest fotogenieke plekken in de omgeving. In zijn nieuwe studio werd ons de theorie uitgelegd en hebben wij een heel leerzame les in portretfotografie gehad.
Mede dankzij de goede uittips van Babs konden mijn man en kinderen zich ook prima vermaken. Al deze 'ingrediënten' tezamen én mijn medecursist, de sympathieke Erwin, hebben ervoor gezorgd dat ik een TOPweek heb gehad!
Trouwens, Patrick heeft er de hele week op gehamerd dat ik geduldiger moet zijn. Dat is inmiddels onder controle. Whahaa.
Na terugkomst in Nederland heb ik vier héle dagen gewacht met het boeken van de vervolgcursus.
Collinda
Reactie "privé" cursus april 2014
“3 musketiers” zien terug op een zeer geslaagde vervolgcursus in Pebru (12-19 april 2014).
Geheel in lijn met de roman van Alexandre Dumas heeft Patrick ons trio met een 4-e cursiste verrijkt. De inschatting van Patrick (en Babs) bleek juist: Carolien paste naadloos bij ons 3-tal 50-plussers. Na de kennismaking bleek al snel dat allen een serieuze cursus met de nodige gein wensten te mixen! Op de basiscursus die we in oktober 2013 in Pebru hebben gevolgd, hebben we reeds kennisgemaakt met Patrick's methodiek van fotograferen: "Maak met je camera de foto die je wilt, zodat je nadien fotoshop niet (of nauwelijks) meer nodig hebt!". Op de vervolgcursus hebben we geleerd om te gaan met ongunstige lichtomstandigheden, zoals "mist" of "heiigheid" , (te)harde contrastrijke lichtomstandigheden, (te) weinig licht etc. etc. Ook het maken van "sfeerfoto's" en het gebruik van (externe) flitser(s) behoorde tot de lesstof.
Patrick heeft ons geleerd om met behulp van de camerainstellingen bovengenoemde lastige omstandigheden te lijf te gaan. Het blijkt in de meeste gevallen helemaal niet nodig om je foto middels fotoshoppen "op te knappen"; wanneer je de juiste instellingen kiest kun je nagenoeg onder alle omstandigheden een prima foto maken met de door jou gewenste sfeer.
We hebben hard gewerkt en heel veel geleerd.
Het was ook een enorm gezellige week waarin we niet alleen onze camera’s maar ook elkaar zeer goed hebben leren kennen. We hebben veel beter leren fotograferen en ook heel veel samen gelachen. Dank daarvoor Patrick! De heerlijke maaltijden van Babs, het prachtige weer en de relaxte lokatie waren de dagelijkse “toetjes”.
We denken nog vaak terug aan de Mini van Carolien, de stethoscoop van Klaas, de schemerlamp van Joop, het petroleumstel van Cor en de rookmachine van Patrick....
Au revoir!
Cor, Joop en Klaas.
“3 musketiers” zien terug op een zeer geslaagde vervolgcursus in Pebru (12-19 april 2014).
Geheel in lijn met de roman van Alexandre Dumas heeft Patrick ons trio met een 4-e cursiste verrijkt. De inschatting van Patrick (en Babs) bleek juist: Carolien paste naadloos bij ons 3-tal 50-plussers. Na de kennismaking bleek al snel dat allen een serieuze cursus met de nodige gein wensten te mixen! Op de basiscursus die we in oktober 2013 in Pebru hebben gevolgd, hebben we reeds kennisgemaakt met Patrick's methodiek van fotograferen: "Maak met je camera de foto die je wilt, zodat je nadien fotoshop niet (of nauwelijks) meer nodig hebt!". Op de vervolgcursus hebben we geleerd om te gaan met ongunstige lichtomstandigheden, zoals "mist" of "heiigheid" , (te)harde contrastrijke lichtomstandigheden, (te) weinig licht etc. etc. Ook het maken van "sfeerfoto's" en het gebruik van (externe) flitser(s) behoorde tot de lesstof.
Patrick heeft ons geleerd om met behulp van de camerainstellingen bovengenoemde lastige omstandigheden te lijf te gaan. Het blijkt in de meeste gevallen helemaal niet nodig om je foto middels fotoshoppen "op te knappen"; wanneer je de juiste instellingen kiest kun je nagenoeg onder alle omstandigheden een prima foto maken met de door jou gewenste sfeer.
We hebben hard gewerkt en heel veel geleerd.
Het was ook een enorm gezellige week waarin we niet alleen onze camera’s maar ook elkaar zeer goed hebben leren kennen. We hebben veel beter leren fotograferen en ook heel veel samen gelachen. Dank daarvoor Patrick! De heerlijke maaltijden van Babs, het prachtige weer en de relaxte lokatie waren de dagelijkse “toetjes”.
We denken nog vaak terug aan de Mini van Carolien, de stethoscoop van Klaas, de schemerlamp van Joop, het petroleumstel van Cor en de rookmachine van Patrick....
Au revoir!
Cor, Joop en Klaas.
Reactie vervolg cursus april 2014
Als de basiscursus over belichting gaat, dan gaat de vervolgcurus over licht. De eerste helft van de week halen we het maximaal haalbare uit het beschikbare licht. Dit betekent dat je gaat spelen met Picture Control (Nikon) of Picture Styles (Canon). Ik verklap hier niet veel mee, want je hebt Patrick nodig om de spelregels uit te leggen. De tweede helft van de week voegen we licht toe met onze flitsers; we gaan op zoek naar een goede balans tussen het aanwezige licht en het toegevoegde licht. Klinkt leuk? Is het ook!
Voor mijn gevoel hoort de eerste helft van de vervolgcursus bij de basiscursus en de tweede helft bij de flitsfotografiecursus. Maar beide cursussen zouden daardoor anderhalve week duren en dat is te lang. Hoe dan ook, Patrick heeft de twee helften tot één geheel weten te smeden en een goed opgebouwde cursus gemaakt. Ook deze keer is het een combinatie van theorie, doen, doen, doen en vervolgens bespreken. Patrick geeft ons nieuwe vragen om over na te denken, nieuwe keuzes om te maken. Allemaal met als doel stap voor stap, gestructureerd te werken naar een steeds mooiere foto. En als je denkt dat je de mooiste foto hebt gemaakt, dan maak je er nog een paar zodat je zeker weet dat je niet te vroeg bent gestopt. Want op zo'n klein ongekalibreerd LCD-schermpje ziet een foto er toch anders uit dan op een gekalibreerde monitor van 24 inch. Zelfs als je een HoodLoupe (HoodManUSA.Com) gebruikt.
Met de basiscursus bracht Patrick mij tot 80%. Met de vervolgcursus tot 90%. Maar ik denk niet dat Patrick mij tot 100% kan brengen. Zelfs niet met een masterclass. Of 10 masterclasses. Waarom niet? Omdat ik niet weet waar mijn fotografische ziel ligt. Ligt het bij landschapsfotografie? Of bij schaduwen en structuren? Misschien ligt het bij architectuur of toch bij straatfotografie. Elk van deze fotografievormen heeft haar eigen spelregels. Elk stelt haar eigen vragen. Ga ik voor één foto of wil ik een aantal samenhangende foto´s maken? Wil ik een verhaal vertellen of wil ik iets vastleggen? En als ik iets vastleg, is dat dan iets dat mijn ogen zien, of is het iets dat alleen in mijn hoofd bestaat?
Het belangrijkste dat ik bij Patrick heb geleerd is niet dat ik moet kiezen tíjdens het fotograferen, in plaats van achteraf in de nabewerking. Het belangrijkste dat ik heb geleerd is, welke keuzes er zijn om te maken. Die keuzes zijn mijn beslissingen, maar het zijn Patricks vragen. En als ik naar 'Resultaten cursisten' kijk, dan zie ik weinig verschillen in de antwoorden. Niemand heeft bewust bewogen foto's. Iedereen probeert ruisvrij te fotograferen. Maar Sandra Bartocha laat op haar site (bartocha-photography.com) zien dat je ook andere antwoorden kunt geven. Haar Twilight Kollektionen bevat ruisende, bewogen foto's. Ik vind ze prachtig. Sandra maakt ook foto's met dubbele of zelfs drievoudige belichting. Dat zijn foto's die ook Rechtstreeks Uit mijn Camera kunnen komen. Niet alleen geeft Sandra andere antwoorden, ze stelt ook andere vragen. Het wordt tijd voor mij om te horen welke vragen ik nog meer kan stellen en om te zien waar andere antwoorden in kunnen resulteren.
Maar hoe pak ik dat aan? Door veel te kijken, veel te luisteren, veel te praten, veel te proberen. Ik kijk naar Martin Bailey (martinbaileyphotography.com), een fotograaf die fotoreizen en workshops organiseert. Maar ook zijn foto's zelf afdrukt. Ik luister naar Ted Forbes. Hij heeft verschillende sites waar hij vertelt over fotografie. Teds compositionstudy.com gaat over compositie. En zijn theartofphotography.tv bevat podcasts die het hele fotografische spectrum bestrijken. Deze podcasts ondersteunt hij met inspirerende foto's op Pinterest (www.pinterest.com/tedforbes/). Een andere manier om te blijven leren is het bezoeken van sites waar fotografen hun kennis en resultaten delen. Zoals Nando Harmsen (Nandoonline.com), maar ook het forum van Nikon Club Nederland. Voorlopig ben ik nog wel even zoet.
Ik fotografeer in JPG èn in RAW. Mijn beslissingen baseer ik op de 3 inch JPG-preview die mijn camera laat zien. Thuis, achter mijn gekalibreerde monitor van 24 inch, zoek ik de mooiste JPG uit. Mijn nabewerking bestaat uit het net iets rechter zetten van de horizon, het wegcroppen van dingen die in mijn zoeker (96% dekkend) niet zichtbaar waren (en die ik in mijn scherm over het hoofd heb gezien). Dat doe ik met officiële Nikon software (View NX-D om precies te zijn). In tegenstelling tot Lightroom en Photoshop (eigenlijk Adobe Camera RAW) weet deze software wel wat ik bedoel met een contrast van +2 en een verzadiging van +1 bij Picture Control neutraal. Ik hoef dus níet eerst het RAW-origineel te bewerken tot het er uit ziet als de JPG. Ik beschik onmiddellijk over de kwaliteit van JPG met de bewerkbaarheid van RAW. Maar als ik toch al een goed belichte, sfeervolle foto heb, waarom zou ik dan ook nog in RAW fotograferen? "... ik wil niet 30 jaar lang op dezelfde manier fotograferen. Daar zou ik echt simpel van worden." En daarom experimenteer ik met het RAW-origineel. Misschien ben ik hierdoor die ene cursist op de 100 die bewust in RAW fotografeert, maar ik heb niet het gevoel dat mijn ego realisme in de weg staat. Ik streef nog steeds naar perfectie Rechtstreeks Uit mijn Camera, maar ik realiseer mij dat er dingen zijn die mijn camera niet kan doen. En dat doe ik dan ik de bewerking. Let op, ik noem het geen nabewerking. Met nabewerking bedoel ik het afmaken van de foto, de finishing touch. Zo'n eindresultaat is dan een ingrediënt van een bewerking waarbij ik dingen doe die mijn camera niet kan. En dat zijn legio dingen: een foto zwart/wit maken met uitzondering van het rode jasje van een meisje (Schindler's List), een fotocollage maken, een fotomozaïek maken met verschillende versies van dezelfde foto, enz...
Toch het is niet uitgesloten dat ik in de toekomst weer een reis naar Pébru onderneem. Bijvoorbeeld omdat Martin Bailey mij zo enthousiast heeft gemaakt over het printen van mijn eigen foto's dat ik Patricks print en kalibratiecursus wil volgen. Of omdat ik besmet ben geraakt door het strobistenvirus en in Pébru de flitsfotografiecursus wil volgen. En dan zal ik eindelijk mijn vrouw meenemen zodat zij aan den lijve kan ervaren dat ik niet loog toen ik Babs de vleesgeworden gastvrijheid noemde. Want nog steeds ken ik geen andere plek waar je in zo'n korte tijd zoveel kunt leren over fotografie als bij Patrick in Pébru.
Robbert
Als de basiscursus over belichting gaat, dan gaat de vervolgcurus over licht. De eerste helft van de week halen we het maximaal haalbare uit het beschikbare licht. Dit betekent dat je gaat spelen met Picture Control (Nikon) of Picture Styles (Canon). Ik verklap hier niet veel mee, want je hebt Patrick nodig om de spelregels uit te leggen. De tweede helft van de week voegen we licht toe met onze flitsers; we gaan op zoek naar een goede balans tussen het aanwezige licht en het toegevoegde licht. Klinkt leuk? Is het ook!
Voor mijn gevoel hoort de eerste helft van de vervolgcursus bij de basiscursus en de tweede helft bij de flitsfotografiecursus. Maar beide cursussen zouden daardoor anderhalve week duren en dat is te lang. Hoe dan ook, Patrick heeft de twee helften tot één geheel weten te smeden en een goed opgebouwde cursus gemaakt. Ook deze keer is het een combinatie van theorie, doen, doen, doen en vervolgens bespreken. Patrick geeft ons nieuwe vragen om over na te denken, nieuwe keuzes om te maken. Allemaal met als doel stap voor stap, gestructureerd te werken naar een steeds mooiere foto. En als je denkt dat je de mooiste foto hebt gemaakt, dan maak je er nog een paar zodat je zeker weet dat je niet te vroeg bent gestopt. Want op zo'n klein ongekalibreerd LCD-schermpje ziet een foto er toch anders uit dan op een gekalibreerde monitor van 24 inch. Zelfs als je een HoodLoupe (HoodManUSA.Com) gebruikt.
Met de basiscursus bracht Patrick mij tot 80%. Met de vervolgcursus tot 90%. Maar ik denk niet dat Patrick mij tot 100% kan brengen. Zelfs niet met een masterclass. Of 10 masterclasses. Waarom niet? Omdat ik niet weet waar mijn fotografische ziel ligt. Ligt het bij landschapsfotografie? Of bij schaduwen en structuren? Misschien ligt het bij architectuur of toch bij straatfotografie. Elk van deze fotografievormen heeft haar eigen spelregels. Elk stelt haar eigen vragen. Ga ik voor één foto of wil ik een aantal samenhangende foto´s maken? Wil ik een verhaal vertellen of wil ik iets vastleggen? En als ik iets vastleg, is dat dan iets dat mijn ogen zien, of is het iets dat alleen in mijn hoofd bestaat?
Het belangrijkste dat ik bij Patrick heb geleerd is niet dat ik moet kiezen tíjdens het fotograferen, in plaats van achteraf in de nabewerking. Het belangrijkste dat ik heb geleerd is, welke keuzes er zijn om te maken. Die keuzes zijn mijn beslissingen, maar het zijn Patricks vragen. En als ik naar 'Resultaten cursisten' kijk, dan zie ik weinig verschillen in de antwoorden. Niemand heeft bewust bewogen foto's. Iedereen probeert ruisvrij te fotograferen. Maar Sandra Bartocha laat op haar site (bartocha-photography.com) zien dat je ook andere antwoorden kunt geven. Haar Twilight Kollektionen bevat ruisende, bewogen foto's. Ik vind ze prachtig. Sandra maakt ook foto's met dubbele of zelfs drievoudige belichting. Dat zijn foto's die ook Rechtstreeks Uit mijn Camera kunnen komen. Niet alleen geeft Sandra andere antwoorden, ze stelt ook andere vragen. Het wordt tijd voor mij om te horen welke vragen ik nog meer kan stellen en om te zien waar andere antwoorden in kunnen resulteren.
Maar hoe pak ik dat aan? Door veel te kijken, veel te luisteren, veel te praten, veel te proberen. Ik kijk naar Martin Bailey (martinbaileyphotography.com), een fotograaf die fotoreizen en workshops organiseert. Maar ook zijn foto's zelf afdrukt. Ik luister naar Ted Forbes. Hij heeft verschillende sites waar hij vertelt over fotografie. Teds compositionstudy.com gaat over compositie. En zijn theartofphotography.tv bevat podcasts die het hele fotografische spectrum bestrijken. Deze podcasts ondersteunt hij met inspirerende foto's op Pinterest (www.pinterest.com/tedforbes/). Een andere manier om te blijven leren is het bezoeken van sites waar fotografen hun kennis en resultaten delen. Zoals Nando Harmsen (Nandoonline.com), maar ook het forum van Nikon Club Nederland. Voorlopig ben ik nog wel even zoet.
Ik fotografeer in JPG èn in RAW. Mijn beslissingen baseer ik op de 3 inch JPG-preview die mijn camera laat zien. Thuis, achter mijn gekalibreerde monitor van 24 inch, zoek ik de mooiste JPG uit. Mijn nabewerking bestaat uit het net iets rechter zetten van de horizon, het wegcroppen van dingen die in mijn zoeker (96% dekkend) niet zichtbaar waren (en die ik in mijn scherm over het hoofd heb gezien). Dat doe ik met officiële Nikon software (View NX-D om precies te zijn). In tegenstelling tot Lightroom en Photoshop (eigenlijk Adobe Camera RAW) weet deze software wel wat ik bedoel met een contrast van +2 en een verzadiging van +1 bij Picture Control neutraal. Ik hoef dus níet eerst het RAW-origineel te bewerken tot het er uit ziet als de JPG. Ik beschik onmiddellijk over de kwaliteit van JPG met de bewerkbaarheid van RAW. Maar als ik toch al een goed belichte, sfeervolle foto heb, waarom zou ik dan ook nog in RAW fotograferen? "... ik wil niet 30 jaar lang op dezelfde manier fotograferen. Daar zou ik echt simpel van worden." En daarom experimenteer ik met het RAW-origineel. Misschien ben ik hierdoor die ene cursist op de 100 die bewust in RAW fotografeert, maar ik heb niet het gevoel dat mijn ego realisme in de weg staat. Ik streef nog steeds naar perfectie Rechtstreeks Uit mijn Camera, maar ik realiseer mij dat er dingen zijn die mijn camera niet kan doen. En dat doe ik dan ik de bewerking. Let op, ik noem het geen nabewerking. Met nabewerking bedoel ik het afmaken van de foto, de finishing touch. Zo'n eindresultaat is dan een ingrediënt van een bewerking waarbij ik dingen doe die mijn camera niet kan. En dat zijn legio dingen: een foto zwart/wit maken met uitzondering van het rode jasje van een meisje (Schindler's List), een fotocollage maken, een fotomozaïek maken met verschillende versies van dezelfde foto, enz...
Toch het is niet uitgesloten dat ik in de toekomst weer een reis naar Pébru onderneem. Bijvoorbeeld omdat Martin Bailey mij zo enthousiast heeft gemaakt over het printen van mijn eigen foto's dat ik Patricks print en kalibratiecursus wil volgen. Of omdat ik besmet ben geraakt door het strobistenvirus en in Pébru de flitsfotografiecursus wil volgen. En dan zal ik eindelijk mijn vrouw meenemen zodat zij aan den lijve kan ervaren dat ik niet loog toen ik Babs de vleesgeworden gastvrijheid noemde. Want nog steeds ken ik geen andere plek waar je in zo'n korte tijd zoveel kunt leren over fotografie als bij Patrick in Pébru.
Robbert
Reactie flits cursus cursus februari 2014
Flitscursus van ma 24 t/m vr 28 Feb en verblijf in de Gîte
Eind februari zijn wij voor de derde (en voor Bart zelfs vierde) keer afgereisd naar Pébru.
Zoals altijd wachtte ons een warm welkom van Patrick, Babs, de meiden en Ollie. We werden verrast door de prachtige Gite. Gezellig de houtkachel aan 's avonds, lekker lezen, kaarsjes aan… kortom perfect!
Ook het weer dat we hebben gehad was prima voor eind februari, af een toe een lekker zonnetje en zelfs buiten kunnen lunchen.
De flitscursus heeft ons weer een stapje verder geholpen in de wereld van fotografie. We hebben aan mogen geven wat we nog willen leren, de basiskennis flitsen weer even opgehaald en vooral heel veel bezig geweest met fotograferen. Na een week intensief oefenen met het neerzetten van mooi licht hebben we flink wat tools mee naar huis kunnen nemen. De dagen zijn gevuld, maar toch ontspannen, veel ruimte voor plezier is er ook en uiteindelijk aan het eind van de week alle opgedane kennis gebruikt voor een afsluitend fotoproject.
Patrick & Babs; dank jullie wel voor, wederom, een heerlijke én leerzame vakantieweek.
Lieve groet, Bart & Anneke
Flitscursus van ma 24 t/m vr 28 Feb en verblijf in de Gîte
Eind februari zijn wij voor de derde (en voor Bart zelfs vierde) keer afgereisd naar Pébru.
Zoals altijd wachtte ons een warm welkom van Patrick, Babs, de meiden en Ollie. We werden verrast door de prachtige Gite. Gezellig de houtkachel aan 's avonds, lekker lezen, kaarsjes aan… kortom perfect!
Ook het weer dat we hebben gehad was prima voor eind februari, af een toe een lekker zonnetje en zelfs buiten kunnen lunchen.
De flitscursus heeft ons weer een stapje verder geholpen in de wereld van fotografie. We hebben aan mogen geven wat we nog willen leren, de basiskennis flitsen weer even opgehaald en vooral heel veel bezig geweest met fotograferen. Na een week intensief oefenen met het neerzetten van mooi licht hebben we flink wat tools mee naar huis kunnen nemen. De dagen zijn gevuld, maar toch ontspannen, veel ruimte voor plezier is er ook en uiteindelijk aan het eind van de week alle opgedane kennis gebruikt voor een afsluitend fotoproject.
Patrick & Babs; dank jullie wel voor, wederom, een heerlijke én leerzame vakantieweek.
Lieve groet, Bart & Anneke
Reactie vervolg cursus cursus februari 2014
Verleden jaar zomer (2013) voor het eerst in Pébru geweest voor de basiscursus. Was daar heel enthousiast over.
Mijn reactie op hun website eindige met dat Patrick, Babs en hun kinderen een leuk gezellig paradijsje hebben gemaakt.
Toen eigenlijk al besloten om ergens in 2014 de vervolgcursus te gaan volgen.
Begin december 2013 vroeg Babs of ik in februari al de vervolgcursus wilde gaan doen.
Daar was nog plek en ze verzekerde mij dat er hele leuke mensen en die groep zaten. Dat was achteraf ook waar. Babs kan dit heel goed inschatten.
Eigenlijk vond ik dat ik nog te weinig geoefend had om al zo snel aan de vervolgcursus te gaan beginnen. Maar aan de andere kant is het ook wel leuk om in de winter te fotograferen.
Mijn twijfels had ik ook i.v.m.. de sneeuw. Destijds zag ik foto’s van Patrick met hun kinderen in de sneeuw. Pakken met sneeuw lag er toen. Hmm, tja, kan mijn kleine Ka dit wel aan? Even winterbanden aanschaffen en/of huren vond ik toch wel wat te duur voor een weekje.
Maar ondanks de twijfels toch besloten om in februari met de auto (zonder winterbanden) naar Pébru te gaan voor de vervolgcursus.
Eenmaal de snelweg verlaten bij Tulle reed ik in het mooi winterlandschap. Het landschap was niet besneeuwd. Maar toch was het erg mooi. Heel erg leuk om dit landschap gezien te hebben met de zomer en nu met de winter.
Steeds dichter bij Argentat komend kreeg ik steeds meer het gevoel dat ik thuis kwam. Nu nog maar een klein stukje naar het kleine paradijsje.
Daar aangekomen voelde goed. Het was alsof ik hier van de week nog was geweest ipv. zes maanden geleden. Ook nu weer heb ik Babs geholpen in de tuin. Dit keer met snoeien.
Later werden we geholpen door André en Nicolette die de afgeknipte takken en andere houten rotzooi op de brandstapel legden. Waarbij Nicolette zich als een ware pyromaan ontpopte.
En ja hoor, op maandag begon de cursus dan eindelijk. De hele ochtend theorie gehad. Hoe je ook bij slecht licht ook mooie foto’s kan maken. s’ Middags de theorie in de praktijk gebracht. Dit hield o.a.. in dat we gingen spelen met contrast en kleurverzadiging. De volgende dag gingen we de sneeuwtoppen op om ook hier het geleerde weer te oefenen.
In het begin zat ik te klooien met mijn bril. Deze kleurt mee met het zonlicht. En met een soort van zonnebril is het niet echt makkelijk om je foto’s op de display te beoordelen. Ze zien er allemaal erg donker uit ;) Ondanks dit was het voor mij een leuke en aparte ervaring. Terug in Pébru de foto’s zoals gebruikelijk besproken.
De komende cursusdagen zal alleen over flitsen gaan. s’ Ochtends nog letterlijk uit de hand geflits. Pas in de middag vanaf een statief. Oftewel draadloos flitsen. Er gaat als ware een wereld open, tenminste voor mij wel.
Foto’s buiten maken met flits en deze toch laten lijken alsof het donker is. En zo zijn er vele variaties en mogelijkheden om een onderwerp beter uit te laten komen.
In de afgelopen 3 dagen geleerd om te spelen met contrast, kleurverzadiging, licht en schaduw.
Einde derde dag kregen we de opdracht om een onderwerp te kiezen en die te gaan gebruiken om kalender foto’s mee te gaan fotograferen.
s’ Avonds lekker knus zittend in het houten huisje kon ik maar niet op een leuk onderwerp komen.
Met het ontbijt van de volgende ochtend toch nog snel een onderwerp bedacht.
Mijn onderwerp was de wasknijper. Het commentaar van Patrick was dat dit onderwerp wel erg klein was. En dat ik hiermee mijzelf misschien wel moeilijk maakte. Hij stelde voor om iets anders te kiezen. Maar mijn fantasie begon al te spelen met de wasknijpers. Ik zag al allerlei ideeën en beelden passeren wat ik met de wasknijper kon gaan doen. Dus het advies van Patrick genegeerd en naar mijn gevoel geluisterd.
Begonnen met een knijper aan de waslijn. En beide inspuiten met water. Zodat er kleine waterdruppels aan de lijn en op de knijper kwamen. Eerst de belichting, daarna spelen met contrast. Ik was tevreden met het resultaat. En hierdoor groeide het zelf vertrouwen voor de andere ideeën die ik had.
s’ Avonds gingen we met de groep op pad om een ruïne te gaan fotograferen met onze flitsers.
Wauw, wat kan je met zo’n kleine flitser een gebouw in de schemer er toch mooi uit laten komen. Kan je nagaan als je meerdere flitsers gebruikt.
De laatste cursusdag werd gebruikt om onze kalender opdracht af te maken.
Bij de laatste foto bespreking gaf Patrick mij een compliment. Ik had toch meer met de wasknijpers kunnen doen dan dat hij van mij verwacht had. Dit baseerde hij op oa. hoe ik de basiscursus heb doorlopen. Waar niet alles echt lekker ging. Maar de vervolgcursus ging gelukkig stukken beter.
De volgende dag gingen de meesten alweer naar huis. Ik bleef nog een dagje langer om Babs weer te helpen met snoeien. In het weekend nog de aardige juf ontmoet die Ken Barbie heeft laten onthoofden. Wil je precies weten waarom Ken Barbie vermoordt? Ga dan maar snel een cursus boeken.
De week is snel voorbij gegaan. Het was een leuke en een gezellige groep. En nu? Nu ga ik veel oefenen met alles wat ik geleerd heb. En op een dag kom ik terug voor de cursus kalibreren en printen. Mooie foto’s maken is leuk. Maar je moet ze ook nog mooi uit kunnen printen.
Mijn complimenten aan Patrick, de enthousiaste manier waarop hij les geeft is gewoon heerlijk en aanstekelijk. Misschien voor sommige confronterend. Maar de „bootcamp” zoals Hervé dit verleden jaar noemde viel nu wel mee.
De kookkunsten van Babs voor de lunch waren als vanouds weer zalig en erg lekker.
Nogmaals, zij hebben samen met hun kinderen hier een leuk gezellig paradijsje gemaakt. En ik ben blij dat ik hier weer een weekje deel van mocht zijn.
Ruud Slagboom
Verleden jaar zomer (2013) voor het eerst in Pébru geweest voor de basiscursus. Was daar heel enthousiast over.
Mijn reactie op hun website eindige met dat Patrick, Babs en hun kinderen een leuk gezellig paradijsje hebben gemaakt.
Toen eigenlijk al besloten om ergens in 2014 de vervolgcursus te gaan volgen.
Begin december 2013 vroeg Babs of ik in februari al de vervolgcursus wilde gaan doen.
Daar was nog plek en ze verzekerde mij dat er hele leuke mensen en die groep zaten. Dat was achteraf ook waar. Babs kan dit heel goed inschatten.
Eigenlijk vond ik dat ik nog te weinig geoefend had om al zo snel aan de vervolgcursus te gaan beginnen. Maar aan de andere kant is het ook wel leuk om in de winter te fotograferen.
Mijn twijfels had ik ook i.v.m.. de sneeuw. Destijds zag ik foto’s van Patrick met hun kinderen in de sneeuw. Pakken met sneeuw lag er toen. Hmm, tja, kan mijn kleine Ka dit wel aan? Even winterbanden aanschaffen en/of huren vond ik toch wel wat te duur voor een weekje.
Maar ondanks de twijfels toch besloten om in februari met de auto (zonder winterbanden) naar Pébru te gaan voor de vervolgcursus.
Eenmaal de snelweg verlaten bij Tulle reed ik in het mooi winterlandschap. Het landschap was niet besneeuwd. Maar toch was het erg mooi. Heel erg leuk om dit landschap gezien te hebben met de zomer en nu met de winter.
Steeds dichter bij Argentat komend kreeg ik steeds meer het gevoel dat ik thuis kwam. Nu nog maar een klein stukje naar het kleine paradijsje.
Daar aangekomen voelde goed. Het was alsof ik hier van de week nog was geweest ipv. zes maanden geleden. Ook nu weer heb ik Babs geholpen in de tuin. Dit keer met snoeien.
Later werden we geholpen door André en Nicolette die de afgeknipte takken en andere houten rotzooi op de brandstapel legden. Waarbij Nicolette zich als een ware pyromaan ontpopte.
En ja hoor, op maandag begon de cursus dan eindelijk. De hele ochtend theorie gehad. Hoe je ook bij slecht licht ook mooie foto’s kan maken. s’ Middags de theorie in de praktijk gebracht. Dit hield o.a.. in dat we gingen spelen met contrast en kleurverzadiging. De volgende dag gingen we de sneeuwtoppen op om ook hier het geleerde weer te oefenen.
In het begin zat ik te klooien met mijn bril. Deze kleurt mee met het zonlicht. En met een soort van zonnebril is het niet echt makkelijk om je foto’s op de display te beoordelen. Ze zien er allemaal erg donker uit ;) Ondanks dit was het voor mij een leuke en aparte ervaring. Terug in Pébru de foto’s zoals gebruikelijk besproken.
De komende cursusdagen zal alleen over flitsen gaan. s’ Ochtends nog letterlijk uit de hand geflits. Pas in de middag vanaf een statief. Oftewel draadloos flitsen. Er gaat als ware een wereld open, tenminste voor mij wel.
Foto’s buiten maken met flits en deze toch laten lijken alsof het donker is. En zo zijn er vele variaties en mogelijkheden om een onderwerp beter uit te laten komen.
In de afgelopen 3 dagen geleerd om te spelen met contrast, kleurverzadiging, licht en schaduw.
Einde derde dag kregen we de opdracht om een onderwerp te kiezen en die te gaan gebruiken om kalender foto’s mee te gaan fotograferen.
s’ Avonds lekker knus zittend in het houten huisje kon ik maar niet op een leuk onderwerp komen.
Met het ontbijt van de volgende ochtend toch nog snel een onderwerp bedacht.
Mijn onderwerp was de wasknijper. Het commentaar van Patrick was dat dit onderwerp wel erg klein was. En dat ik hiermee mijzelf misschien wel moeilijk maakte. Hij stelde voor om iets anders te kiezen. Maar mijn fantasie begon al te spelen met de wasknijpers. Ik zag al allerlei ideeën en beelden passeren wat ik met de wasknijper kon gaan doen. Dus het advies van Patrick genegeerd en naar mijn gevoel geluisterd.
Begonnen met een knijper aan de waslijn. En beide inspuiten met water. Zodat er kleine waterdruppels aan de lijn en op de knijper kwamen. Eerst de belichting, daarna spelen met contrast. Ik was tevreden met het resultaat. En hierdoor groeide het zelf vertrouwen voor de andere ideeën die ik had.
s’ Avonds gingen we met de groep op pad om een ruïne te gaan fotograferen met onze flitsers.
Wauw, wat kan je met zo’n kleine flitser een gebouw in de schemer er toch mooi uit laten komen. Kan je nagaan als je meerdere flitsers gebruikt.
De laatste cursusdag werd gebruikt om onze kalender opdracht af te maken.
Bij de laatste foto bespreking gaf Patrick mij een compliment. Ik had toch meer met de wasknijpers kunnen doen dan dat hij van mij verwacht had. Dit baseerde hij op oa. hoe ik de basiscursus heb doorlopen. Waar niet alles echt lekker ging. Maar de vervolgcursus ging gelukkig stukken beter.
De volgende dag gingen de meesten alweer naar huis. Ik bleef nog een dagje langer om Babs weer te helpen met snoeien. In het weekend nog de aardige juf ontmoet die Ken Barbie heeft laten onthoofden. Wil je precies weten waarom Ken Barbie vermoordt? Ga dan maar snel een cursus boeken.
De week is snel voorbij gegaan. Het was een leuke en een gezellige groep. En nu? Nu ga ik veel oefenen met alles wat ik geleerd heb. En op een dag kom ik terug voor de cursus kalibreren en printen. Mooie foto’s maken is leuk. Maar je moet ze ook nog mooi uit kunnen printen.
Mijn complimenten aan Patrick, de enthousiaste manier waarop hij les geeft is gewoon heerlijk en aanstekelijk. Misschien voor sommige confronterend. Maar de „bootcamp” zoals Hervé dit verleden jaar noemde viel nu wel mee.
De kookkunsten van Babs voor de lunch waren als vanouds weer zalig en erg lekker.
Nogmaals, zij hebben samen met hun kinderen hier een leuk gezellig paradijsje gemaakt. En ik ben blij dat ik hier weer een weekje deel van mocht zijn.
Ruud Slagboom
